Eter recenzja

„Te góry miały w sobie więcej tajemnic, niż mógłby przypuszczać. Nie oswoił ich, nie okiełznał lęku”.

„Eter” to jedna z najbardziej wyczekiwanych przeze mnie książek. Aniela Wilk czaruje słowem otulając czytelnika gęstą aurą górskiego miasteczka, w którym brakuje przede wszystkim spokoju. Bardzo spodobał mi się sam pomysł na fabułę. Tworząc powieść na pograniczu różnych gatunków autorka przelewa pakiet różnorodnych emocji, które mieszają się ze sobą. Potrafią tłamsić, ale czasem dają też ukojenie. Zawartość książki jest niepokojąco dobra, zaskakująca, mocno pikantna, ale też pełna grozy. Od samego początku poczułam sympatię do głównych bohaterów. Miałam wrażenie, że autorka celowo stopniuje informacje o nich, aby nadać im tajemniczości. To tylko pobudzało moje chęci, aby dowiedzieć się więcej. Więcej o nich - o ich osobowości, życiu jakim prowadzili i prowadzą. Nocne audycje radiowe to ciekawy wątek, który zaintrygował mnie (chyba) najbardziej i właśnie na te fragmenty czekałam z ogromną niecierpliwością. W jakiś sposób sam styl pisania autorki jest niezwykle hipnotyzujący. Mimo że momentami brakowało mi większej ilości dialogów, to opisy w „Eterze” są tak dobre, że ja naprawdę przeniosłam się do bohaterów tej powieści. Relacja Dariusza i Julii jest dość specyficzna. Z jednej strony wydaje się prosta, ale im bardziej nad nią myślę, tym bardziej dostrzegam jaka była złożona. Początkowo obrała oziębły kierunek, ale gdzieś po drodze przerodziła się w fascynację a następnie w pożądanie. Ta ich wzajemna adoracja wcale nie jest taka oczywista, wręcz powiedziałabym, że pozostawia dużo wyobraźni czytelnika.

„Nagle cisza, szum i znów cisza. Wielkie wydarzenia nie potrzebują spektakularnych wejść”.

Ta książka to dla mnie taka cisza, która zostawia po sobie spektakularne wrażenie i buzujące emocje. Nie ma tu dynamicznej akcji, ale wszystko jest świetnie dopracowane. Książka działa na czytelnika w każdym calu, a ja wciąż czuję smutek na myśl o tym, że nie mam więcej stron. „Eter” to lektura mroczna, której atmosfera gęstnieje z rozdziału na rozdział jednocześnie szokując wydarzeniami.