Podstęp recenzja

"Doggerland". Ten tytuł mówi niewiele, a w zasadzie nie mówi nic. I nie ma w tym nic dziwnego, ponieważ jest to nazwa fikcyjnego archipelagu rozciągającego się pomiędzy Skandynawią a Wielką Brytanią, składającego się z kilku wysp. Na jednej z tych wysp Maria Adolfsson umieściła akcję swojej debiutanckiej książki "Podstęp" , będącej pierwszym tomem serii świetnie zapowiadających się skandynawskich kryminałów.

Komisarz Karen Eiken Hornby, 49 letnia policjantka, budzi się rano w hotelowym pokoju. Po corocznym, tradycyjnie hucznie obchodzonym Święcie Ostryg ma okropnego kaca, a razem z nią w łóżku śpi jej szef- Jounass Smeed, którego delikatnie mówiąc nawet nie lubi. Po fatalnym poranku udaje się jej niepostrzeżenie wymknąć z hotelu i dotrzeć do domu, jednak nawet tam nie ma okazji do odpoczynku. Tego ranka, w pobliskim domu zostaje znaleziona martwa kobieta i jak się szybko okazuje jest to Susann Smeed, czyli była żona Jounassa, z którym policjantka właśnie spędziła minioną noc. Niestety, zważywszy na okoliczności to właśnie Karen ma poprowadzić śledztwo.

Historia wydaje się być oklepana. Mamy policjantkę, która nie świeci przykładem, a na dodatek poznajemy ją w chwili, gdy pod wpływem alkoholu ląduje w łóżku z własnym szefem. Mamy dziwne morderstwo i kilku podejrzanych, czyli coś, co często otrzymujemy w kryminałach. Jednak "Podstęp" podobał mi się bardzo i już nie mogę doczekać się kontynuacji.
Okładka nie przyciąga mojej uwagi, opis nie jest intrygujący, tytuł nie mówi nic, a autorka to debiutantka. Coś jednak sprawiło, że postanowiłam sięgnąć po "Doggerland" i bardzo się cieszę, bo ta książka wciągnęła mnie niesamowicie w swój tajemniczy, ponury, powolny i deszczowy klimat.

Książkę czytało mi się bardzo dobrze, a już po pierwszym, krótkim rozdziale wiedziałam, że autorka pisze w sposób, który uwielbiam. Styl pisania podobał mi się bardzo- świetne opisy, dobre dialogi i posępna aura zwyczajnej historii nadają charakteru.
"Podstęp" to nie jest kryminał, który porywa szybką akcją lub nieoczekiwanymi zwrotami. Leniwa historia, powracająca do wydarzeń z przeszłości bardzo powoli prowadzi do zaskakującego i ciekawego zakończenia.
Pomimo tego, że Doggerland jest miejscem fikcyjnym, a całe śledztwo było prowadzone w dość nieprofesjonalny sposób ja uwierzyłam w tę opowieść i bardzo polubiłam główną bohaterkę. Czekam na kolejne tajemnice i zagadki, które skrywa Doggerland, bo od "Podstępu" nie mogłam się oderwać.