Siedem lat wstecz recenzja

Przychodzę do Was z opinią o pięknej książce, w której jest wiele życiowych mądrości przedstawionych w sposób przystępny dla nas, czyli jako powieść.

Clementine po utracie ukochanej ciotki, próbuje znaleźć swoje miejsce na ziemii bez niej.
Dziewczyna postanawia rzucić się w wir pracy zapominając o całym świecie i starając się nie myśleć o miłości, podróżach jakie odbyła z ciocią i tym, że musi się wprowadzić do mieszkania po niej.

Czasami zastanawiam się, czy mieszkanie przenoszące ludzi na rozdrożu w czasie siedem lat, było lekką fantastyką czy też może już metaforą, bo można rozumieć to dwojako.
I to jest piękne, każdy znajdzie tu co innego a niezaprzeczalnie książka jest warta przeczytania.

Mamy motyw samo"ójstwa, miłości, podróży (i tych tradycyjnych i tych w czasie), przyjaźni i samotności.

Clementine zostaje rzucona w przeszłość z gdzie spotyka przypadkiem pewnego aspirującego kucharza.
Tych dwoje wbrew wszystkiemu łączy coś więcej niż im się wydaje ale przez siedem lat żyli jednocześnie ze sobą jak i obok siebie.
Czy uda im się w końcu zgrać w czasie?

Jest w tej książce wątek romantyczny ale stanowi taki pięknie spleciony dodatek, który jest ważny ale nie najważniejszy.
Więcej mamy do czynienia z ludzkimi emocjami różnej maści, rozterkami, problemami, sukcesami i porażkami.
Samotność nawet będąc wśród ludzi może dotknąć każdego z nas i nie możemy się winić, jeśli nie zauważamy niektórych rzeczy bo ludzie doskonale potrafią zakładać maski.

To historia o żałobie, poszukiwaniu swojego ja, utraconych nadziejach i odnalezionej pasji.
Jest tak piękna, smutna i wesoła zarazem bo i dobrego humoru nie brakuje, który jest dodany tan gdzie trzeba nie tracąc przy tym dramatyzmu.

Sceny miłosne nie są ani wulgarne a i długie, głównie wspomniane po prostu, że się takowe odbyły a nawet one były sensualne i na poziomie duchowym.

Postacie są wykreowane wspaniale, każda ze swoim indywidualnym charakterem dodaje smaku tej historii a na końcu się okazuje, że wszystko miało sens, każdy się łączy ze sobą nie raz ale nie zdając sobie z tego sprawy musi trafić w ten właściwy czas.

Ta historia pachnie cytrynową tartą i fajitas.
Dołączona do książki słodycz pozwoliła mi czuć smak tej tarty i jeszcze bardziej zbliżyć się do bohaterów opowieści. Z całego serca polecam serdecznie.