Siedem lat wstecz

Clementine kocha swoją pracę w wydawnictwie oraz…ciocię Anaelę, z którą zwiedziła pół świata i spędziła najpiękniejsze chwile w życiu. Po odejściu ukochanej Any dziewczyna dziedziczy jej mieszkanie na Upper East Side. Jeszcze nie udało jej się zadomowić w nowym lokum, kiedy pewnego dnia po powrocie z pracy zastaje w nim obcego mężczyznę, Iwana. Twierdzi on, że mieszkanie wynajęła mu jej ciocia na czas wakacji. Clementine czuje się nieco zdezorientowana tę sytuację, ale dodaje wszystkie kropki, łączy fakty, przypomina sobie, co Ana mówiła o tym mieszkaniu: “jest magiczne”. Nie wspomniała jednak, że chodzi o przenoszenie mieszkańców w czasie.

Pochłonęłam tę książkę w jeden dzień, bo zwyczajnie nie mogłam się od niej oderwać, a kiedy już musiałam, to cały czas myślami byłam przy niej. W przypadku tej powieści powiedzieć, że jest ona nieodkładalna, to jak nie powiedzieć nic. Wkracza ona na jeszcze wyższy poziom nieodkładalności. Ciepła, urocza, zabawna — taka jest książka Ashley Poston. “Siedem lat wstecz” to historia mówiąca o tym, że aby poznać odpowiednie osoby, musimy trafić na właściwy czas i miejsce. A jeśli do tego w grę wchodzi przeznaczenie, to żadna przeszłość, teraźniejszość i przyszłość nie będą stanowiły przeszkody.

Pióro autorki jest cudownie barwne, lekkie, pełne swobody, niczym nieskrępowane. Jej styl sprawia, że nie da się oprzeć dalszemu poznawaniu tej historii. Książka pochłania, angażuje, wzrusza, wywołu...

[współpraca reklamowa gorzkaczekoladawydawnictwo]

Siedem lat wstecz to kolejna książka Ashley Poston, ma którą warto zwrócić uwagę. Gwarantuję, że zachwycicie się historią i tym jaka jest cudowna choć nie jest w niej nic o czym nie czytaliście wcześniej. Jednak styl autorki i to jak przedstawia bohaterów i ich wybory jest... niezwykłe. Idealna na każdą porę roku od chandry po słodki zastrzyk lata.

Co znajdziecie w środku:

∎ lekki wątek paranormalny;

✿ sporo jedzenia ale jako sztuka i dar cieszenia się z niego;

∎ bohaterów którzy mają warstwy;

✿ wgląd w pracę w wydawnictwie i próbę uzyskania nowego projektu;

∎ siłę przyjaźni, nadziei i miłości;

✿ rozpaczy związanej z żałobą, wyboru właściwej drogi życiowej która faktycznie przynosi szczęście naprawdę a nie z nazwy;

✿ szukanie siebie i zmiany jakie zachodzą choćby subtelne;

∎ klimat, na który zwykle nie zwracamy uwagi;

✿właściwa osoba, niewłaściwy czas.

"On był jak brandy, która pragnęłam pić w bezchmurny letni dzień, złotym popołudniem, w którym pragnęłam się zatracić, wieczorem przy mrożonej pizzy i tarcie cytrynowej, która nigdy nie smakuje tak samo"...

Nawet nie wiem w którym momencie zakochałam się w tej książce, było to subtelne i powolne jednak już dawno tak bardzo nie chciałam kończyć książki lub przeczytać jeszcze kilka epilogiem więcej aby chociaż w jak...

Pracująca w znanym wydawnictwie Clementine, próbuje pozbierać swoje życie do kupy po rozstaniu oraz po ogromnej stracie, jaką była śmierć jej ukochanej cioci Analei. Pewnego dnia w odziedziczonym po cioci mieszkaniu spotyka mężczyznę o imieniu Iwan, który przedstawia się jako syn przyjaciółki zmarłej Analei. I nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nie to, że Clementine spostrzega, iż po przekroczeniu progu mieszkania, przeniosła się w czasie siedem lat wstecz.

To druga książka autorki, którą miałam niewątpliwą przyjemność czytać i jestem nią wręcz oczarowana, a to między innymi za sprawą wprowadzenia wątku magicznego, związanego z przenoszeniem się w czasie. Wszystko dzięki zwyczajnemu mieszkaniu, które okazuje się być niezwykłym i postawiło głównych bohaterów na rozdrożu pomiędzy przeszłością a teraźniejszością.

„Siedem lat wstecz” to zdecydowanie nie jest zwyczajny romans, to przemyślana i doskonale opowiedziana powieść obyczajowa, ze słodko-gorzkimi momentami, które można nazwać samym życiem, oczywiście pomijając wszelkie elementy paranienormalne. Jest to także opowieść o bólu po stracie bliskiej osoby oraz radzeniu sobie z żałobą i świadomością, że to samobójstwo doprowadziło to tak tragicznych w skutkach wydarzeń.

Nade wszystko, to urocza i ujmująca historia o miłości, która pojawia się bez żadnego ostrzeżenia i rozwija się w dość szybkim tempie, co absolutnie w niczym nie przeszkadza. Przedstawi...

„Siedem lat wstecz” to powieść przy, której śmiałam się w głos. Jest lekka i przyjemna. Idealna na letnie, upalne dni.

„Siedem lat wstecz” to powieść o miłości, ale nie tylko. To również pokazanie nam jak ważny dla nas jest czas. Jest to również historia o tym, że za marzeniami warto dążyć.

Clementine pracuje w wydawnictwie jako specjalistka do spraw proporcji. Praca zawodowa jest dla niej najważniejsza. W życiu uczuciowym raczej nie ma szczęścia. Ma za to ciocię, która zawsze jej mówiła, że człowiek musi mieć przynajmniej jedno wielkie marzenie, dzięki któremu będzie szedł dalej. Pewnego dnia w mieszkaniu po zmarłej cioci spotyka przystojnego mężczyznę, w którym kiedyś mogłaby się zakochać. Razem zaczynają gotować i odkrywać nowe smaki. Wydaje się, że Clementine znalazła swoje szczęście. Jest jednak pewien problem. Iwan żyje w przeszłości.

Książka ta od samego początku skradła moje serce. Odkładając ją na półkę wiedziałam, ze szybko nie zapomnę o historii Clementine i Iwana. Ciepłej i zabawnej historii o tym jak warto dążyć do realizacji swoich marzeń. O tym, że dana chwila już się nie powtórzy. Bohaterowie zostali tutaj cudownie wykreowani i dostarczyli mi wielu emocji. A o te emocje właśnie chodzi w tego typu książkach.

Jeśli lubicie lekkie, ciepłe i zabawne historie to bardzo polecam ”Siedem lat wstecz”.

Jaka to była zaskakująca lektura! Świetne połączenie powieści obyczajowej, ze szczyptą romansu i wątkiem magicznym. Jednak to powieść bardzo głęboka, momentami smutna, gorzka, a jednak podnosząca na duchu.

Przypadkowy spotkanie, zawirowanie w czasie, w całkowicie przypadkowym momencie. A zmienia życie bohaterów. To historia o przeznaczeniu, i chociaż momentami możemy nie wierzyć, że los tak potraktował Clementine, to czy nam samym nie zdarzają się takie sytuacje?
Książka podobała mi się właśnie za to, że nie jest kolejną przesłodzoną lekturą, gdzie główną osią jest uczucie między postaciami. Tutaj tego nie ma. To nawet nie jest romantyczna opowieść.
Fajnie napisana, dobrze się czytająca. Spójna, czasami nostalgiczna, życiowa. A i niosąca przesłanie, bo naświetla ważny temat. Jednka nic więcej nie zdradzę, bo ogromnym atutem, tej historii jest właśnie ten element zdziwienia.

To dobra lektura, z dużym ładunkiem emocjonalnym. Wciągająca i warta przeczytania. Polecam.