Poważny i nieromantyczna

Ashley Poston po raz kolejny zachwyca. Pamiętam jak lata temu zaczytywałam się w "Geekerelli" "Księżniczce i fangirl" oraz "Zaczytanej i bestii" i wydawało się niemożliwym, aby autorka stworzyła lepszą historię niż te wymienione przeze mnie. A jednak udało się i to było tak dobre! Florence Day ghostwriterka jednej z najbardziej poczytnych autorek romansów, sekrety ma we krwi, a kolejnym z nich jest rozmowa z duchami. Jako osoba wychowana w rodzinie prowadzącej zakład pogrzebowy nie mogła być zwyczajna. Jej życie uczuciowe to pasmo porażek, a idealny facet dla niej to duch. I właśnie to jej się przytrafia: wspaniały, przystojny Ben, którego poznała kilka dni wcześniej w jak najbardziej ludzkiej postaci staje się duchem, jej przyjacielem i powiernikiem, lecz w tej sytuacji nie ma co liczyć na szczęśliwe zakończenie prawda?
Tego musicie dowiedzieć się sami/same bo ten tytuł to czyste złoto. Szczerze mówiąc to nie pamiętam kiedy czytałam książkę w której w taki sposób opisywano śmierć, to co po nas pozostaje, chęć życia, tęsknotę za bliskimi. Jest to tytuł idealny dla osób, które wierzą lub chcą wierzyć w to, że cuda mogą zdarzać się każdego dnia.

W życiu niektórych ludzi przychodzi taki moment, że mają pełne prawo zwątpić w miłość. Nawet najwięksi romantycy, ufający w odnalezienie bratnich dusz, po pewnych perturbacjach mogą mieć wątpliwości, czy ich spojrzenie na temat uczuć jest zasadne. Więc czy można uwierzyć w miłość jeszcze raz, nawet po trudnych i druzgocących doświadczeniach?

Florence jest ghostwriterką i choć nikt nie zna tajemnicy dla kogo pisze, to ona dotąd była bardzo zadowolona ze swojej pracy. Niestety, z uwagi na osobiste perypetie, kobieta zwyczajnie przestała wierzyć w miłość. Jak więc ma nadal pisać o szczęśliwych zakończeniach? Jej blokada twórcza nie pozwala na dotrzymanie terminów, prywatne sprawy przygniatają ją zupełnie niespodziewanie, a złamane serce nadal się nie zaleczyło. Czy w trudnych okolicznościach, w rodzinnej miejscowości, uda jej się ułożyć wszystko na nowo?

„Poważny i nieromantyczna” już samą okładką zapowiadają komedię romantyczną. I choć faktycznie trochę komedii tu otrzymamy, to przede wszystkim okraszona jest ona w większości czarnym humorem, co ja osobiście uwielbiam, ale nie każdemu może on przypaść do gustu. Natomiast cała reszta… Zdecydowanie nie jest to sztampowy romans, jakich wiele, który opowie banalną historię o miłości, która pokona niewielkie przeszkody, a bohaterowie będą żyć długo i szczęśliwie. Bo w mojej ocenie to przede wszystkim znakomicie napisana powieść obyczajowa, o dużym ładunku emocjonalnym, opowiadająca o dwójce p...

Poważny i nieromantyczna to jedna z lepszych książek jakie ostatnio czytałam. Niebanalna historia pełna nietuzinkowych sytuacji i czarnego humoru. Para głównych bohaterów nieustannie zaskakuje, a splot wydarzeń jest niebywale wciągający.

Zacznijmy jednak od początku.

Florence jest ghostwriterką, która nie potrafi dokończyć książki i przeciąga oddanie rękopisu w nieskończoność. Wydarzenia z jej życia osobistego wpłynęły na nią bardzo negatywnie i nie jest w stanie pisać o miłości. Nagła wiadomość o śmierci kogoś bardzo bliskiego potęguje tylko kryzys. Natychmiast wylatuje do rodzinnego miasta, aby rozpocząć przygotowania do pogrzebu. Z pomocą przychodzi jej Ben. Szarmancki opiekuńczy i niebywale przystojny redaktor naczelny wydawnictwa, dla którego pisze Florence. Wszystko mogłoby ułożyć się w piękną całość, jest jednak jeden mały problem. Ben jest duchem co oznacza tylko jedno. Nie żyje

Książka jest pełna zabawnych dialogów, oraz zaskakujących sytuacji. Czyta się ją wspaniale, lekko i przyjemnie. Autorka podeszła do tematu nietuzinkowo i szalenie oryginalnie. Niektórych wydarzeń się domyślałam, ale niektóre były dla mnie totalnym zaskoczeniem. Książka nabrała przez to jeszcze większej wartości.

Nie jest to typowy romans, on bogaty ona biedna, nie ma porwań ani luksusów. Jest za to życie, takie normalne w którym musimy zmagać się z różnymi problemami. Dużą rolę odgrywa tu rodzina, relacje głównej bohaterki ze swoimi rodzicami ...

Ali Hazelwood napisała "pokochałam tę książkę" i ja a w zupełności się z nią zgadzam 🥹

Dobrą książkę poznaję po tym ile, i jakie, emocje we mnie wywołuje. Im ich więcej - tym lepiej. Im są silniejsze - tym mocniej i na dłużej książka zostaje w moim sercu.

Po "Poważnym i nieromantycznej" nie spodziewałam się, że odkryję książkę, która zostanie we mnie na zawsze. Wiele zachwytów, dobrych słów, które kazały mi podejść do niej z dystansem. Na chłodno ocenić, czy rzeczywiście jest taka dobra. A może po prostu to znów, kolejny z rzędu, romans, który kocham, ale o którym często po czasie zapominam.

Z czystym sercem zapewniam Was, że cokolwiek dobrego o niej usłyszycie - to będzie prawda. Wiem, że nie zapomnę tych łez, które wylałam. Tego, jak leżałam pod kocem zapłakana. Tych łez, które mieszały się ze śmiechem, smutkiem i żalem. Obawą i nadzieją.

To jedna z takich historii, o której marzysz by nigdy się nie skończyła, jednocześnie pragnąc poznać zakończenie. Chciałabym by trwała i trwała. A to piękne uczucie, które połączyło tę dwójkę trwało bez końca.

Uczucie, nie tylko oparte na wzajemnym przyciąganiu, ale oparte przede wszystkim na przyjaźni, szacunku i wzajemnym zrozumieniu. Podwaliną tej miłości nie było tylko fizyczne przyciąganie. Kocham tę historię za rozmowę. Za odkrywanie siebie, za przepracowywanie emocji.

To tak piękna książka, że mogłabym opowiadać o niej bez końca, a jednocześnie brakuje mi odpowiednich słów, ...

Florence jest ghostwriterką, która nie może zakończyć książki, a to tylko dlatego że to powieść o miłości a romantyzm umarł. Benji - redaktor nie wyraża zgody aby wydłużyć jej termin oddania powieści, Florence jednak musi udać się w rodzinne strony i książka to ostatnie o czym myśli. Pewnego dnia w rodzinnym mieście wpada na swojego nowego redaktora, który jest duchem. Co z tego wyniknie?

Powiem Wam że już sam pomysł na fabułę mnie zachwycił, no bo błagam, czy czytaliście coś podobnego? Ja nie. Później się zastanawiałam jak martwy bohater mógł zostać książkowym mężem, bo wiecie trochę n3krofilia czy coś ale doszłam do wniosku że w sumie to każdy bohater jest fikcyjny. Poza tym później pojawia się plot twist, dzięki któremu nie jest już tak dziwnie.

Główne postacie w tej książce są tak różne, że pasuje do nich stare, dobre powiedzenie: przeciwieństwa się przyciągają. Bo poważnie, Benji to typowy romantyk, no facet z uczuciami, których nie ukrywa i nie dusi w sobie. Za to Florence to osoba, która od nowa musi uwierzyć w miłość i szczęśliwe zakończenie. Każde ich spotkanie to był krok w kierunku ponownej wiary kobiety w pokrewieństwo dusz. Poza tym ilość wydarzeń z przeszłości, która pchała ich w swoje ramiona była wielka. Ich znajomość to było przeznaczenie, gdzieś tam wysoko zapisane w gwiazdach ale na ziemi pchane przez duchy.

Książka ta to było świetne oderwanie się od rzeczywistości. Romans, który pochłonął mnie bez reszty. Ciężko było się od...