Recenzja książki Fatalne związki

„(…) to, że nie krzywdzisz kogoś fizycznie, nie oznacza, że nie robisz mu krzywdy. Nie wszystkie rany są fizyczne”.

Chyba już dawno nie czytałam książki, która zbierałaby tak zupełnie skrajne opinie. Tak naprawdę, po przeczytaniu kilku takich dość mocno niepochlebnych nie nastawiałam się na wiele – i może to w moim przypadku pomogło podejść do tej historii z mniejszymi oczekiwaniami – co ostatecznie za skutkowało tym, że cała ta powieść nie była wcale tak zła, jak sądziłam, że będzie.

Myślę, że „Fatalne związki” to książka, która ma prawo podzielić czytelników i wcale się temu nie dziwię. Dla mnie to postać głównej bohaterki sprawiała, że nie mogłam się w pełni cieszyć z lektury. Sam początek nie zapowiadał się najlepiej. Juliet nie dała się polubić. Jej odzywki, wewnętrzne przemyślenia i dostosowywanie się do zaistniałej sytuacji z pewnością nie były czymś, co można by było pochwalić i zrozumieć. Tak naprawdę, to reszta bohaterów i stopniowo odkrywane tajemnice sprawiały, że czytałam z zainteresowaniem, ciekawa tego, jak to się wszystko potoczy.

Mam wrażenie, że tej książce przydałby się ktoś, kto uporządkowałby panujący w niej chaos, podpowiedział autorce, że lepiej było ograniczyć niektóre wątki, a te, które pozostały lepiej rozwinąć, skupiając się na lepszym wykreowaniu bohaterów. Ostatecznie to Adrian okazał się postacią, którą najbardziej polubiłam, jednak to też nie była sympatia od pierwszego wrażenia, bo początkowo jego zachowanie, odzywki i nieprzemyślane decyzje grały mi na nerwach. Żałuję też, że nie było więcej rozdziałów z jego perspektywy. Nie można jednak zarzucić autorce, by nie miała pomysłu na tę historię, bo nawet ja dałam się kilka razy zaskoczyć, choć byłam pewna, że książka okażę się przewidywalna.

Całość tej historii to ponad czterysta stron, których przeczytanie zajęło mi dwa wieczory. I choć faktycznie nie uważam tej książki za bardzką złą, nie mogę też nazwać jej świetną. Z pewnością nie żałuję czasu, jaki jej poświęciłam, jednak nie sądzę, by na długo pozostała mi w pamięci.

Myślę, że każdy sam powinien wyrobić sobie zdanie na jej temat. Ja ani nie polecam, ani nie odradzam.