Gdy ogień gaśnie recenzja

Świetna, bardzo szczegółowa opowieść o niszczącej mocy sekty i jej przerażających sekretach.

Książka zainspirowana została prawdziwymi wydarzeniami, jakie rozegrały się w teksańskiej miejscowości Waco, kiedy to 19 kwietnia 1993 roku doszło do masakry ponad 80 mężczyzn, kobiet i dzieci w sekty Branch Davidian, prowadzonej przez Davida Koresha po jej 51-dniowym oblężeniu.
Więcej o tym wydarzeniu TU.

Rzeczywistość i realia widziane oczyma siedemnastoletniej dziewczyny, która nigdy w życiu nie poznała innego życia.
Rewelacyjny układ narracji: przedtem i potem sprawia, że czyta się to jednym tchem. 
Przedtem przedstawia pobyt dziewczyny w sekcie Świętego Kościoła Legionu Pana, potem jest jej opowieścią, jaką snuje na terapii w szpitalu psychiatrycznym.
Atmosfera wycieka z każdej kartki.

Główna bohaterka, Moonbeam, po pożarze który doszczętnie zniszczył miejsce i społeczność, w której do tej pory żyła, zabijając wielu jej Braci i Sióstr oraz ich przywódcę, Ojca Jana, teraz przebywa bezpiecznie na Oddziale Psychiatrii Szpitala Dziecięcego w Austin.
Jest poddawana powolnej i delikatnej terapii, podczas której padają pytania, na które tylko ona zna odpowiedzi.

Z pewnym poczuciem niepokoju i napięcia Moonbeam w końcu pomału się otwiera. Zaczyna ostrożnie i wybiórczo opowiadać o życiu w sekcie i szokujących wydarzeniach, które doprowadziły do ​​pożaru. Wraz z opowieścią powoli także zaczyna rozumieć swoją rolę w tragedii i zaczyna znów ufać tym, którzy wydawali się jej wrogami i Sługami Węża.

Czy terapia przyniesie oczekiwany skutek?
Czy da się ją uratować?
Czy ofiary pożaru to jedyne ofiary sekty?

Polecam - jedna z lepszych propozycji tego roku:)