Gdyby nie ty recenzja

"Niekiedy ma się wrażenie, że ktoś wstrząsa światem wokół nas i wszystko sypie się zewsząd na głowę, ale jeśli odczeka się wystarczająco długo, to całość zaczyna się uspokajać."
~~~
Hoover, Hoover, Hoover, jak ja Cię kocham i nienawidzę jednocześnie. Za mną kolejna książka, którą jest "Gdyby nie ty". Bardzo dużo osób mówiło o niej wiele dobrego. Czy i ja dołączę do tego grona?
Głównymi bohaterkami powieści są Morgan oraz jej córka Clara. Kobieta zaszła w ciążę jako nastolatka, co doprowadziło do bardzo gwałtownych zmian w jej życiu. Musiała wziąć szybki ślub i zacząć żyć dorosłym życiem, godząc się na wszelkie poświęcenia z tym związane. Jej córka natomiast w wieku szesnastu lat czuje się jakby miała ciągle podcinane skrzydła. Autorytetem dziewczyny jest jej ciotka, a nie matka, która w jej oczach jest przewidywalna i nieco zgorzkniała. Gdy ich rodzinę dotyka tragiczny wypadek obie kobiety próbuję się z tym pogodzić na różne sposoby. Powoduje to zawieranie relacji, które wzajemnie w ich oczach są zakazane. Czy kobietą uda się dojść do porozumienia, odbudować relację rodzic–dziecko i żyć szczęśliwie pomimo tragicznych wydarzeń?
Podczas czytania tej książki towarzyszyły mi naprawdę różne uczucia. Obie główne bohaterki mają swoje wady i zalety. Uważam, że Morgan jest dobrym rodzicem, który stara się robić wszystko dla swojego dziecka. Widać po niej, że chciałaby dla swojej córki zupełnie innej przyszłości niż miała sama, co jest jak najbardziej zrozumiałe. Clara natomiast w tych staraniach widzi same negatywy. Czuje się przez to niezrozumiana, w pewien sposób ignorowana i przyduszona do robienia czegoś czego nie lubi. Młodsza znacznie częściej mnie denerwowała. Aby nie za spoilerować nikomu treści książki, powiem tylko, że jej ciągłe powtarzanie i obwinianie się o jedną rzecz bardzo mnie irytowało. Osoby, które już mają tą książkę za sobą na pewno zrozumieją o co mi chodzi. Szczerze najbardziej do gustu przypadła mi postać Millera oraz jego dziadka. Są to tak charyzmatyczni bohaterowie, że nie sposób ich nie lubić. Dziadzio jak dla mnie mógłby mieć poświęcone więcej stron w książce na siebie. Miller natomiast był dla mnie osobą, która to wszystko scalała. Był to specyficzny bohater, który swoją "innością" totalnie skradł moje serce. Książka zdecydowanie zasługuję na uwagę. Była bardzo wciągającą lekturą i na pewno jeszcze nie raz do niej wrócę.