Opowieści Baśniomistrza. Tajemnice Dziwnolasu recenzja

Od jakiegoś czasu bardzo lubię rozgrywać wraz z moim narzeczonym sesje RPG. Kiedy ujrzałam "Tajemnice Dziwnolasu" nawet się nie zastanawiałam tylko od razu zamówiłam. Cała książka jest wydana przepięknie- gruby, postarzany papier, czarno-białe rysunki robią wrażenie. Ona nawet pachnie jak stary las! Ale o co w niej tak naprawdę chodzi?

Główną rolę w całej powieści pełni fantazja czytelnika. To taka gra planszowa tylko bez planszy, a z całą mocą wyobraźni. Na początku tworzymy postać oraz wybieramy jej klasę. To co nasza bohaterka bądź bohater potrafią i posiadają zapisujemy na karcie postaci. Teraz wystarczy tylko wybrać mapę, którą przemierzymy oraz przygodę i zaczyna się opowieść. W "Tajemnicach Dziwnolasu" fabuła skupia się na podróży w nieznane miejsca oraz wykonywania misji jakie na na graczy spadną.

W tę grę paragrafową na spokojnie można zagrać samemu oraz w większej grupie. Zasady czytając je na początku wydawały się być trudne, ale wszystko się rozjaśnia już w trakcie gry. Jeden z uczestników może wcielić się w narratora, ale nie wyklucza go to z rozgrywki.

To co mnie najbardziej urzekło to... ścieżka dźwiękowa. Książka posiada kody QR, które zaprowadzą graczy do niesamowicie klimatycznej ścieżki dźwiękowej oraz narratora. Wyobraźcie sobie ciemność za oknem, a Wy siedzicie w domu przy tajemniczej rozgrywce, pod kocykiem z lampką ciepłego trunku. Po prostu miodzio!

W tej grze paragrafowej nie wszystko zależy tylko od gracza. Adrenalinę podnosi fakt, że niektóre wybory zależą po prostu od naszego szczęścia.

Gra jest długa. Przy pierwszym posiedzeniu spędziliśmy nad akcją trzy godziny i jeszcze wtedy nie była skończona, nie przeszkadza to jednak w swobodnym przerwaniu i powrocie do fabuły.

Wydawnictwo gry wykonało kawał świetnej roboty. Na stronie Black Monk można odnaleźć materiały do gry takie jak karty postaci i do gry (gdyby je tak wydrukować i zalaminować...), opcjonalne zasady oraz wspomniane pejzaże dźwiękowe.

Razem z narzeczonym wymieniamy się książką- wieczorami dzwonimy do siebie, któreś z nas wciela się w narratora, a druga osoba wyrusza w fantastyczną podróż!

Mam tylko jedną obawę- czy przy większym użytkowaniu gry lokalizacje nie staną się powtarzalne. Ale zawsze można zdać się na szczęście, prawda?

Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.