Szkarłatna wdowa recenzja

Graham Masterton należy do grona pisarzy, których twórczość towarzyszy mi od wielu lat. Nie zawsze były to udane spotkania, ale w czasach gdy rynek wydawniczy nie był tak okazały, jak teraz, książki Mastertona doskonale wypełniały czas i były miłą odmianą do wszechobecnych romansów. Pamiętam wiele tytułów, które wywołały u mnie dreszcz przerażenia, ciarki i ekscytacje. Czytałam z zapartym tchem o nadprzyrodzonych siłach, demonach i zmasakrowanych ciałach. Czasami wyobraźnia podsuwała mi obrazy, które ocierały się o kicz, ale mimo to wracałam do książek autora z sentymentu.

„Szkarłatna wdowa” jest jedną z moich ulubionych książek Mastertona. Po siedmiu latach od pierwszego wydania z przyjemnością ponownie ją przeczytałam i odświeżyłam towarzyszące mi wtedy emocje. Powiem Wam, że mimo upływu czasu nadal jestem pod wrażeniem.

"Szkarłatna wdowa" łączy w sobie kilka gatunków literackich. Jest doskonałym przykładem na to, że hybryda w literaturze może przynieść zadowalające efekty i zaskoczyć czytelnika swoją wielowymiarowością. Trochę thrillera, grozy, suspensu, kryminału i obyczaju. Masterton doskonale połączył wszystkie te gatunki i wplótł je w fabułę, w taki sposób, by zaintrygować czytelnika, zmylić go i wciągnąć w wir wydarzeń. Od początku wprowadził do swojej powieści mroczny klimat, pełen obrzydliwych opisów okaleczonych ciał i nadprzyrodzonych wydarzeń. Można powiedzieć, że skomponował ponadczasową historię o złu i ciemności spowijających ludzką naturę.

Osiemnastowieczny Londyn i aptekarz, który wprowadza córkę w świat chemicznych doświadczeń. Ameryka z czasów polowań na czarownice. Brutalne zbrodnie i krwawe opisy. Szatan jako postrach bogobojnego społeczeństwa. Intryga szyta grubymi nićmi. I wreszcie Beatrice, wyjątkowa kobieta, która wyprzedza swoją epokę. Inteligentna, odważna, gotowa walczyć o swoje bezpieczeństwo.

Choć autor osadził fabułę w odległych czasach, to jej wydźwięk jest bardzo aktualny. Manipulacja, zastraszanie, podstępy i brutalność człowieka panoszą się na kartach powieści jak pierwszoplanowi bohaterowie. Zło i chciwość są motorem napędowym, które skłania człowieka do zbrodni i matactwa.

Lubię Mastertona w takim wydaniu. Lubię jego styl, płynność akcji i umiejętność tworzenia niesamowitych i niejednoznacznych historii. Czekam na kontynuację „Szkarłatnej wdowy”, która już we wrześniu pojawi się na polskim rynku wydawniczym.

Polecam!