Dzieci ziemi i nieba recenzja

Każdy tak różny, świat jeden płonący. Droga jest kręta i wyboista, ale ścieżki lubią się przecinać ze sobą w sposób nie oczywisty. Jaki wpływ będą mieli na siebie, losy świata. Jak dawno niewidziani przyjaciele.

Sięgając po tę książkę nie spodziewałam się, że będzie ona tak obszerna, jakoś mi to umknęło. Nie znaczy to, że ilość stron przeraża, bo to tylko 700 stron wciągającej, tajemniczej historii.

Nie czytałam wcześniej żadnej powieści tego autora, także porównania nie mam żadnego.

Historia jest o kilku bohaterach wyruszających z różnych stron niezwykłego świata. Każdy tak różny: młoda kobieta, której miasto ma złą sławę piracką; młody malarz, które czeka nie lada wyzwanie: namalowanie portretu wielkiego kalifa oraz kobieta, która miała do końca życia siedzieć zamknięta w sanktuarium, a zostaje powołana do misji szpiegowskiej.

Co za tym wszystkim idzie? Intryga, morderstwa, a przy okazji prawda, która boli, odwaga, którą się ceni i na którą warto się zdobyć. Złamane serce, gniew, rozpacz i pragnienie zemsty, która nie zawsze jest tego warta. Zaginione kawałki układanki, zadośćuczynienie. Świat niematerialny: dwie najbliższe sobie osoby, tak bardzo oddalone od siebie, a zarazem tak podobne. Walka na śmierć i życie. Kłamstwa, trucizny, dużo złota. Wiele krwi, konflikt wojenny razem z religijnym. Jak inne różnice, poglądy miały wpływ na świat, który stanął w ogniu. Przy okazji różnice kulturowe nie tylko na tle religijnym, ale też postrzegania drugiej osoby - głównie kobiety jako osoby.

Szczegóły, którymi autor nas raczy przez całą historię są niesamowite, dopracowane. Cała historia świata, wprowadzenie do niego jest bardzo dobrze zrobione nie mamy poczucia, że można by wycisnąć z tej historii więcej, choć wiadomo, że zawsze możemy sobie dobarwić opowieść. Przy okazji nie możemy się nudzić, początek, gdzie poznajemy bohaterów pod każdym względem daje nam obraz na późniejsze wydarzenia. Jest ich dużo, książka, na której naprawdę trzeba się skupić. Miejscami zaskakująca, spokojna, a później akcja tak wartka, że nie da się oderwać.

Nie jest to czysta fantastyka. Smoków nie spotkamy, magii odrobinę. Jak tło historyczne może być złożone, barwne, inne, a zarazem ma się wrażenie, że dobrze się je zna. Historia naprawdę godna polecenia, oderwanie od rzeczywistości gwarantowane.