Strużki recenzja

Ta książka opowiada o trudnej przyjaźni dwóch dziewczyn. Dlaczego więc czytał ją facet? Zaciekawił mnie opis jaki pojawił się na SM Wydawnictwa. Poczułem, że chciałbym poznać tę historię. I nigdy, przenigdy, nie myślałem, że tak mnie ona poruszy.

Zanurzyłem się w opowieści o dwóch koleżankach, przyjaciółkach ze szkolnych lat. Polubiłem ją od pierwszych zdań. Napisana została takim językiem, który od razu wpadał tam, gdzie należy - w bezdenną otchłań bezczasu, w której od dawna funkcjonowałem.

Tak jak główna bohaterka usiłuję odnaleźć się w otaczającym mnie świecie – poszukuję bezpiecznej dziupli, "w której nic nie trzeba musieć ".

I czytam tę prozę. I chłonę ją całym sobą, a wokół mnie mrok i ja "w jakimś bezbrzeżnym nigdzie", w sobie niewygodny. I zbieram myśli, "domysły, tematy omijane tak sumiennie i konsekwentnie". I szukam siebie w tym moim życiu. I znajduję pęknięcie, rysę, która z czasem staje się przepaścią, z której wyziewa granitowy mrok, a echem odbija się od ścian "nie zrozumiesz".

A ja chcę zrozumieć. Dlatego idę dalej. Towarzyszę dziewczynom w ich rzeczywistości, w tym byciu sobą w sobie. Chcę się rozgościć w sobie, poczuć to. Nie chcę unikać, odklejać się od rzeczywistości, bo wtedy po prostu przestałbym istnieć. Nie byłoby mnie.

"Mogę? Trochę sobie poleżeć, a potem wstać. Ewentualnie ".

I dalej idę, by zrozumieć swoją żadność, "konsekwentnie amputować siebie z siebie. Skończyła się licencja, skończyła umowa najmu tożsamości".

Chcę BYĆ!

Autorka Maria Halber skłoniła mnie tą opowieścią do przejrzenia się w świecie przeszłych wydarzeń – w świecie swojej młodości. Zajrzałem więc. Przejrzałem się w odbiciu różnych zdarzeń. Przemykałem po labiryncie życia, w których czułem się obco

"Strużki" to debiut Autorki. Takich debiutów chcę więcej. Takich historii, napisanych pięknym, poetyckim językiem, nie zapomina się. One wchodzą całą sobą i zostają i świdrują i zmuszają do refleksji. I poruszają – nawet tak twarde męskie serducho jak moje.

"I ja też czuję się, jakby mnie tu nie było, mnie nikt nigdy nie poznał, mnie o imię nikt nie pyta. Czuję ukłucia szpileczek, to na czubku nosa, to pod żebrem, zazdrość mnie kłuje, wyżera od środka. Ale nic, nieważne, puść to, puść ".

Nawet nie wiem, kiedy zasnąłem.

Premiera książki 29.12.2023

Polecam! Czytaj!