Ten obcy recenzja

Wakacje w Olszynach. Czwórka przyjaciół spokojnie spędza czas korzystając z uroków lata, czasem chodząc na pobliską Wyspę, ich ulubione miejsce spotkań. Jednak pewnego dnia na Wyspie pojawia się Obcy - chłopak imieniem Zenek, którego obecność bardzo namiesza w życiu Julka, Mariana, Pestki i Uli... 

Muszę przyznać, że tą książkę czytałam z trzy razy i za każdym razem widziałam w niej coś nowego. Kiedy chodziłam do podstawówki lubiłam bardzo Pestkę, a Ula wydawała się być bardzo sztywna i nienaturalna. Kiedy czytałam ją już w szkole średniej, moje uczucia diametralnie się zmieniły: Pestka mnie irytowała, a Ula była moim zdaniem bardzo dojrzałą i fajną osobą. Co do Julka i Mariana, to raczej wielkich zmian nie było: ten pierwszy był nieustannie takim słoneczkiem całej historii, a ten drugi jakby miał za zadanie tylko poprawiać wszystkich i być tym mądrym. I był jeszcze Zenek.


Od czego mam zacząć? Zenek był postacią... Skomplikowaną, tak można to nazwać. Z jednej strony chciało się go przytulić, a z drugiej potrząsnąć trochę nim. To była chyba pierwsza postać książkowa, która wzbudziła we mnie tak skrajne emocje.
Pod względem fabularnym historia była naprawdę dobrze zbudowana, podobało mi się, że każda postać miała swoje życie, nie została pominięta. Również poruszanie trudnych tematów oraz tego, jak można się poświęcić dla drugiej osoby było dla mnie na plus. Styl był moim zdaniem naprawdę świetny, szybko mi się czytało tę pozycje.
W pamięci najbardziej zapadła mi scena zbierania przez Ulę porzeczek tylko po to, aby pomóc Zenkowi w zdobyciu pieniędzy. Chyba najbardziej poruszyła mnie ta bezinteresowność dziewczyny. Szczerze polecam tę książkę.