Idealna recenzja

"Na szczęście nauczyłam się już, że w życiu nie wszystko układa się po naszej myśli, więc się nie załamuję."

Idealna książka na leniwy weekend, który możesz poświęcić lekturze? "Idealna" Magdy Stachuli. Zgodnie z opisem na okładce, była to książka od której nie mogłam się oderwać. Historia opowiedziana jest z perspektywy czwórki bohaterów. Pierwszą narratorką jest Anita i od pierwszych stron jesteśmy wrzuceni w środek jej wewnętrznego dramatu, niegdyś kobiety idealnej, a obecnie pełnej gniewu i bezsilności. Powodem tego jest jej pragnienie posiadania dziecka, jednak cierpi na bezpłodność. Anita robi wszystko, by jej marzenie o potomku się spełniło i na początku jej mąż, Adam, wspierał ją w tym jednak w miarę upływu czasu ich uczucie wygasło i żyją że sobą jak współlokatorzy. To on jest drugim narratorem. Muszę przyznać, że postać Adama irytowała mnie od samego początku. Wydaje się nie zauważać depresji żony, albo co gorsza ją bagatelizować. Wyśmiewa jej prowadzenie kalendarzyka płodności, a stosunek od dłuższego czasu postrzega jako przykrą konieczność. Niejednokrotnie miałam ochotę pominąć jego rozdziały, szczególnie po pewnym wydarzeniu. To jak kiepski w odczytywaniu samopoczucia żony był Adam doprowadzało mnie do szału. Późniejsze oskarżenia Anity o UWAGA SPOJLER zamordowanie ich kotki, by tylko zwrócić na siebie uwagę, przelało czarę goryczy. Nie ukrywam, życzyłam mu źle i cieszyłam się, kiedy jego życie przestało być idealne.
Później mamy Eryka, którego istotność w historii podważałam, a wręcz pomyliłam go ze znienawidzonym przez Anitę sąsiadem z dołu. Kim był Eryk i jaką odegrał rolę musicie odkryć sami 😉
No i Marta. Sprawczyni dramatu i postać na prawdę tragiczna. Odniosłam wrażenie, że gdyby ktoś w odpowiednim momencie jej pomógł (psycholog, może i psychiatra) jej los mógłby być szczęśliwszy, a tak pięć lat kobieta żyje jedynie chęcią zemsty. Polubiłam ją za jej trafne myśli. Wszystkie cytaty, które sobie zapisałam pochodzą z jej narracji, także ten, od którego rozpoczęłam recenzję.
Idealną pochłonęłam w dwa wieczory i niedzielny poranek, tak jak wspominałam, nie mogłam się od niej oderwać i obiecywałam sobie każdego wieczoru znane "jeszcze jeden rozdział i idę spać", a kończyło się na siedzeniu do pierwszej w nocy 😅. Książkę czytało się szybko, strony uciekały, a apetyt wzrastał i nie został zaspokojony aż do ostatniej strony. Historia została poprowadzona tak, by do końca trzymała w napięciu i pozostawiała w niepewności jak to wszystko się zakończy. No właśnie końcówka... Liczyłam na inną decyzję Anity, po tym wszystkim co przeszła, jednak starałam się zrozumieć czym to było zmotywowane. Na pewno sięgnę po inne książki pani Stachuli, w tym kontynuację "Idealnej", "Strach który powraca", która od niedawna jest częścią mojej kolekcji.