Recenzja książki Magiczna gondola

"W przeciwnym razie musiałabym wcielić w życie plan B. Miał on jednak taką wadę że najpierw musiałabym go wymyślić."

Te dwa zdania idealnie oddają charakter Anny, głównej bohaterki "Magicznej gondoli" Evy Völler. Muszę przyznać, że na początku książka szła mi opornie. Nie mogłam polubić się z główną bohaterką, a że narracja jest prowadzona w formie pierwszoosobowej to strony powolnie mi mijały. Czytając przemyślenia Anny poczułam się staro choć dzieli nas jedynie pięć lat, a nie potrafiłam wczuć się w jej problemy i dla moje jej zachowanie było miejscami naiwne, infantylne i pełne sprzeczności. Jej podejście do Matthiasa zmienię się od "dlaczego on obok mnie usiadł" do "jak się cieszę, że mu się udało spełnić swoje marzenie". W jeden scenie nie potrafi nawet wypowiedzieć słowa kurtyzana, by w innej ubrać suknie z tak głębokim dekoltem, by właśnie kurtyzana zwróciła jej uwagę, że to niestosowne.

Inne postaci również wydawały mi się dziwnie płaskie i bez szczególnych cech, chciaż tu wyjątkiem była postać epizodyczną w osobie wdowy wynajmujacej głównym bohaterom poddasze. Do niej poczułam lekką sympatie. Są jeszcze Sebastiano, Bartolomeo i Alvise, ale ja mam słabość do Włochów, więc moja opinia o nich nie może być obiektywna.

Jednak w miarę upływu stron, opowieść wciągała mnie coraz bardziej, a to wszystko dzięki urokowi piętnastowiecznej Wenecji. Czytając opisy uliczek, placów i pałaców, myślami przenosiłam się do własnych wspomnień z wizyty w tym magicznym mieście. Nie pogardziłabym bogatszym zobrazowaniem strojów postaci, czy wnętrz, jednak zdaje sobie sprawę, że jest to książka skierowana do młodzieży, a nie pasjonatów włoskiego renesansu. Doceniam też, że autorka opisała realia życia w tamtych czasach. Niektóre fragmenty były zabawne, ale zdarzały się też takie, przy których czułam zażenowanie i dziękowałam za bieżącą wodę.

Myślę że gdybym sięgnęła po "Magiczną gondolę" od razu po zakupie (a kupiłam ją zaraz po premierze ostatniego tomu serii gdzieś w 2014 roku) to zdecydowanie bardziej bym ją doceniła, a tak to została przeciętną lekturą, idealną na odświeżenie umysłu po bardziej wymagającej pozycji.