Ta, która zawiniła recenzja

Muszę, to powiedzieć, ,, Ta, która zawiniła" jest obecnie najlepszą książką, jaką miałam okazję przeczytać w tym roku.
Cóż za fabuła. Na samą myśl o NIEJ, aż ściska mi serce.
Tyle emocji. Wzruszeń, doznanej krzywdy i poczucia winy, że aż ciężko to na trzeźwo ogarnąć.
Niesamowita historia kobiety, Ellie, która dla posiadania normalnej rodziny potrafiła znieść naprawdę wiele.
Kłamstwa. Notoryczne zdrady. Upokorzenia. Manipulacje.
Jednak, to co spotkało ją w małżeństwie było niczym w porównaniu z tym, co zdarzyło się w przeszłości.
Bo, to właśnie ona miała wpływ na dalsze życie Ellie.
Ta przeszłość sprawiała, że każdego dnia Ellie budziła się i zasypiała z ogromnym poczuciem winy, któremu towarzyszył strach i uporczywy lęk.
Bała się, że to znów przez nią ktoś zginie. Że nie będzie w stanie zająć się należycie swymi dziećmi. Nie upilnuje ich. Nawet, gdy urodził się wnuk Ellie, któremu z radością poświęcała czasu, kobieta pozostawała w ciągłym lęku i obawie, że to przez nią może coś mu się przytrafić.
Kiedy, to podczas kłótni z mężem, Ellie traci małego Josh z oczu i ten znika, nie potrafi uwierzyć, że to znów się wydarzyło.
Przecież tak bardzo się starała i pilnowała, by być najlepszą matką i babcią. By nigdy z jej winy nikt nie ucierpiał.
Zwłaszcza jej ukochany wnuk Josh, którego dosłownie na sekundę spuściła z oczu.
I teraz widzi to. Widzi tą dziurę w płocie. Przechodzi, i z osłupieniem patrzy, jak czerwona koszulka jej wnuka unosi się na powierzchni stawu.
O Boże, to znów się stało!

Jestem zafascynowana tą książką. Chłonęłam ją, jak lody w upalny dzień.
Jej klimat, i ta bijąca z niej nostalgia niczym liny, krępują czytelnika, że nie sposób wyrwać się z jej węzłów.
Autorka przedstawiła Ellie na trzech płaszczyznach jej życia.
Gdy była dzieckiem. Gdy sama miała dzieci, i gdy stała się babcią.
Dzięki czemu widzimy, jak dużą rolę odgrywa przeszłość w przyszłości. Jak odbijają się na nas doznane traumy.
To tego autorka opisała, z jakimi problemami borykają się osoby bezdomne. Ich oczami widzimy, jak wygląda ich życie.
Bo wiecie, co jest najgorsze?
Nie mieć rodziny i dachu nad głową.
Bo chyba każdy chce mieć swoje miejsce i otaczać się ludźmi którzy go kochają.
Całą resztę jesteśmy w stanie znieść pod warunkiem, że nie jesteśmy w tym sami.

Zachęcam was do tego thriller.
Nie ma słów, by opisać jego fenomen.