NAWIŚĆ... Historia pisana wierszem czarnym recenzja

Szczerze mówiąc długo zastanawiałam się co napisać.
Treść była fajna ale odniosłam wrażenie że była drugoplanowa. Prym w tej powieści wiodą słowa, i to właśnie było to, co mnie zauroczyło.
Zdaję sobie sprawę, że wielu czytelników skrytykuje ten swoisty słowotok. Dla mnie to była muzyka dla oczu.
O czym jest Nawiść?
Nawiść to intrygująca powieść o czasach dawnych. Mieszanka baśni, legend i historii. Opowiada o tym, że podstawą władzy, męstwa i splendoru była nienawiść, litość poczytana była za słabość, a władca bez wojny to żaden władca.

Jest to też powieść o zmianach, o tym, że jeśli ktoś stanie tym zmianom na drodze, to popchną, staranują, przymuszą.
Świat idzie do przodu, trzeba wybierać mądrze by nie zostać zepchniętym z tronu i z kart historii.
Trzeba wybierać mądrze by nie zostać wymazanym, niewartym pamiętania, zapomnianym.

W Nawiści jest też miejsce na miłość, miłość trudną, poranioną i raniącą.
Jest też braterstwo, proste i szczere w swej dziecięcości, zawistne i zazdrosne w swej dorosłości.

Jednym zdaniem jest to książka o końcu i o początku, o władzy i o poddaństwie, o miłości i nienawiści, o starych bogach i o Bogu nowym chrześcijańskim.

Imiona bohaterów są dobrze dobrane i odzwierciedlają ich charakter.
Wiedźmina Preterita.
Znaczenie Preterita to Przeszłość Dokonana. Jakże dobrze to imię opisuje mądrość tej kobiety, płynącą z przeszłości, z historii.



Sambor, dziecko wychowane w lesie. Przygarnięty przez Preteritę, za najlepszych przyjaciół miał Wilka i Niedźwiedzia.



Jest też książę Mścisław, do jego charakteru również pasuje imię.
I dzieci księcia, Zadar i Lica.
Bliźniacy - tak bardzo różni i tak bardzo podobni.

Nawiść to książka, którą czyta się niespiesznie, to powieść poddająca próbie naszą uwagę, naszą uważność.
Słowa walczą z treścią o uwagę czytelnika, chcąc przeciągnąć go na swoją stronę. Bardzo łatwo się zatracić w muzyce słów i rytmie zdań.
To balansowanie może zmęczyć, sprawia, że czytamy małymi haustami, żeby nic nie umknęło.
Słowa są jak syreni śpiew, odciągają od brzegu, mamią, wabią na głębinę, na zatracenie.

Na pewno warto samemu się przekonać, jakie emocje wzbudzi w Was Nawiść.