Jaga recenzja

Zdarzyło się wam, że wasze serce podbiła drugoplanowa postać w książce? Ja tak miałam z cyklem Kwiat Paproci, główna bohaterka tak mocno, mnie irytowała, że gdyby nie szeptucha,pobierała nauki, to pewnie szybko bym zapomniała o dalszym czytaniu. Jednak to historia mnie porwała bez końca i dla niej samej sięgałam po kolejne tomy. Ogromnie się ucieszyłam, że piąty tom opowiada historię Jagi, ucieszył mnie fakt, że teraz to na jej historii się skupimy. “Jaga” Katarzyny Bereniki Miszczuk to piąty cykl Kwiat Paproci, za to pierwsza książka, w której zatapiamy się w historię Jarogniewy.
Jak cudownie było powrócić do Bielin i po raz kolejny towarzyszyć szeptusze, jednak tym razem nie Gosi. Jarogniewa to silna postać, która od młodych lat twardo stąpała po świecie i wiedziała, co chce od życia. Potrafiła głośno i z uporem stawiać swoje granice, pokazywać światu, jakie są jej cele. Uwielbiałam tę postać od samego początku, nie tylko za cięty język ale również za pełen profesjonalizm. Gosia irytowała mnie swoją fascynacją Mieszkiem, brakiem obycia w tym całym świecie pełnym słowiańskich postaci i bogów, jednak to, co powinno najbardziej bawić, najbardziej mnie denerwowało, czyli irracjonalny strach przed robakami i zarazkami. Jednak nie jest to historia o niej, a o młodej i przebojowej szeptusze Jadze . Od razu wiedziałam, że zatopienie się w jej wspomnieniach, będzie najlepszą przygodą i nie myliłam się.

Gdy młoda Jarogniewa przybywa do Bielin, jako świeżo upieczona Szeptucha, nie spodziewała się, że spotka się z niechęcią mieszkańców, a już na pewno nie spodziewała się spotkać na swojej drodze tylu demonów, o których większość ludzi już zapomniała. Mając u swego boku młodego żercę, który wydaje się być mniej profesjonalny w swojej profesji, niż ona, Jaga czuję się trochę mniej pewnie. Jednak nie tylko on staje u jej boku, w pobliżu czai się również Swarożyc, bóg ognia. Oj, coś czuję, że dzięki niemu, ta historia nabierze rumieńców.

Lubicie wierzenia słowiańskie? Ja uwielbiam i nie mogłam przejść obojętnie obok “Jagi” Katarzyny Bereniki Miszczuk, nie dość, że uwielbiam Jarogniewę, to jeszcze te opisy wszystkich obrządków, które opisuje autorka, są tak dokładne, że czułam się, jakbym w nich uczestniczyła, tuż obok młodej, lekko szalonej Jarogniewy.

Mogłabym wam znów opisać rzeczywistość, z którą się spotkamy w tej książce, jednak nie lubię się za dużo powtarzać, polecę wam recenzję pierwszego tomu tego cyklu, czyli “Szeptuchę”, tam opisałam swoje odczucia wobec pomysłu na nie przyjęcie chrztu przez Polskę. Jedyne co mogę powtórzyć, to fakt, że uwielbiam ten świat i mogę do niego wracać co chwilę, szkoda, że tyle książek czeka na swoją kolej, ponieważ pisząc tę recenzję, już mam ochotę na ponowną lekturę tego cyklu.

Przygody Gosi mnie bawiły, za to, o przygodach Jagi czytałam z zapartym tchem i nie mogłam się od nich oderwać. Autorka świetnie operuje piórem, o czym dowiedziałam się niejednokrotnie podczas lektury jej książek, a z każdą kolejną upewniam się, że uwielbiam jej styl pisania. Nie jest to moja ostatnia książką autorki, oj nie, mam ochotę na więcej i z wyczekiwaniem obserwuję każdą kolejną zapowiedź. Oczywiście polecam wam cały cykl Kwiat Paproci, a “Jagę” jeszcze mocniej;