Starość recenzja

Pojęciem przemijania zajmujemy się chyba od zawsze. Każdy z nas ma świadomość tego, że prędzej czy później jego kres dobiegnie końca. Każdy jednocześnie pragnie aby to jego przemijanie odwlekało się w czasie jak najdłużej. Chęć bycia jak najdłużej młodym, witalnym i pełnym sił sprawia, że trudno nam oswoić się ze starością w taki sposób, aby w zgodzie w codziennym życiu z nią współistnieć i funkcjonować. A przecież tak naprawdę starość tak jak i młodość może być różna. Znakomicie pokazują to Lisa Aisato i Linn Skaber w swojej książce „Starość. O tym co najważniejsze”.

Linn Skaber kolejny raz połączyła siły z Lisą Aisato i razem stworzyły opowieść, trzecią już po „Młodości” i „Dorosłości” pełną refleksji, lęku, miłości, złości, smutku i witalności. Cała publikacja wydana jest w formie pięknego albumu, w którym treści mieszają się z wybitnymi ilustracjami Lisy Aisato. Teksty Skaber zamieszczone są w różnej formie. Przeważają, krótkie treściowo lecz wymowne w przekazie opowiadania. Pomiędzy nimi zamieszczone są poruszające wiersze, krótkie sentencje, przemyślenia i listy. Można nawet pokusić się o stwierdzenie, że krótkie porady i podsumowania dotyczące różnych sfer życia. Nie można nie wspomnieć tu o zapierających dech w piersi ilustracjach, które podobnie jak, treść, mienią się paleta różnorodności. Oddają uczucia, emocje i stany osób starszych. Od przygnębienia i ciemności, po jasność i pogodę ducha. Ten kontrast bardzo wymownie działa na uwagę i zmysły czytającego.

Publikacja „Starość. O tym co najważniejsze” w całym swoim zamyśle i przekazie odpowiada na pytanie jaka jest starość. Ukazuje nam różne jej oblicza i stany. Dzięki wnikliwym obserwacjom autorek i ciekawemu gronu postaci mamy możliwość zagłębić blaski i cienie starości. Konfrontujemy się z mnogością odczuwanych przez osoby starsze uczuć. Od samotności, poprzez rodzinne i przyjacielskie zaopiekowanie. Jedni zdają się być pogodzeni z nieuchronnością losu, innych złości taka a nie inna kolej rzeczy. Część dotykają choroby inni są nadal pełni wigoru i poczucia humoru. Mają marzenia, te małe i te większe.

Każdy z bohaterów przekazuje czytelnikom swoje spojrzenie na świat i rady, z który można skorzystać. Przesłania, które zawierają zawarte w książce opowieści otwierają oczy na wiele spraw. Uświadamiają co się w życiu liczy się najbardziej, a co z biegiem czasu traci na swoim znaczeniu. Pokazują również potrzeby osób starszych. Często te nie wypowiadane na głos, a tak bardzo leżące na sercu.

„Starość. O tym, co najważniejsze” to bardzo ważna i ciekawa publikacja. Refleksyjna i melancholijna. Słodko-gorzka a przede wszystkim niezwykle wzruszająca. Pozwalająca zrozumieć, oswoić i zaakceptować ten ostatni, dojrzały etap życia jakim jest starość.