Wpadło ziarno między żarna recenzja

Na książkę składają się głównie wspomnienia Sołżenicyna z połowy lat siedemdziesiątych. A zaczynają się tak, że rządzący Rosją komuniści wyrzucili w 1974 roku pisarza ze Związku Sowieckiego na Zachód. Mieszkał wtedy najpierw w Niemczech Zachodnich, potem w Szwajcarii, wreszcie przeniósł się z rodziną do Ameryki, do stanu Vermont gdzie zaszył się w odległej od ludzi rezydencji i mógł się w spokoju zająć pisaniem.

Co uderza w tej książce to egocentryzm, narcyzm i niezachwiane przekonanie autora o własnej wielkości. Jestem geniuszem i basta!

Na przykład w roku 1975 Sołżenicyn wygłasza w Ameryce dwa przemówienia, oba wspaniałe: „Myślę, że bolszewikom przez pięćdziesiąt osiem lat nie wymierzono tak impetycznego ciosu jak dwie moje mowy, waszyngtońska i nowojorska”, niesamowite! A potem ówczesny prezydent USA, Gerald Ford, nie chciał się z nim spotkać, cóż za błąd z jego strony...

I tak dalej w tym stylu, mamy dokładny opis hołdów, jakie mu się składa na Zachodzie, dowiadujemy się, jacy to inni rosyjscy dysydenci (Sacharow) są niemądrzy, a on mądry. Sporo też pisze Sołżenicyn o swoim rozczarowaniu Zachodem, który jest materialistyczny i zaniedbuje życie duchowe. Poza tym ludzie Zachodu są pogrążeni w swojej sytości i nie za bardzo chcą walczyć z komunizmem, cóż za fatalność! I jeszcze, bardzo rozczarowały go zachodnie media, powierzchowne i goniące za sensacją.

Trzeba też gwoli sprawiedliwości powiedzieć, że znajdziemy w książce wątki interesujące, na przykład sensacyjną historię przemytu egzemplarza 'Archipelagu Gułag' na Zachód, czy nieudane próby dyskredytacji pisarza przez KGB, ale giną one w powodzi historii zwyczajnie nudnych.

Oczywiście Sołżenicyn wielkim pisarzem był, ale ta książka pokazuje inną twarz tego człowieka jako zakochanego w sobie megalomana, ciężko znieść taką dawkę zachwytu nad samym sobą. Pewnie te cechy charakteru pomogły mu w samotnej walce z sowieckim reżimem, ale gdy znalazł się na Zachodzie, stały się po prostu irytujące.

Polecam tylko wielbicielom tego pisarza.