Biała lwica (tom 1 i 2) recenzja

Książka Mankella jest trzecią w serii z moim ulubionym bohaterem – inspektorem policji z Ystad, Kurtem Wallanderem w roli głównej. Czytałem ją po raz pierwszy bardzo dawno temu, wróciłem lektury po latach, tym razem słuchając audiobooka w dobrej interpretacji Leszka Filipowicza.

Rzecz zaczyna się tak, że na szwedzkiej prowincji znika pewna kobieta, agentka nieruchomości, po pewnym czasie jej ciało zostaje znalezione a przy nim... palec czarnoskórego mężczyzny. A potem mamy jeszcze wątek afrykański, dowiadujemy się wiele o sytuacji w RPA przed prezydenturą Nelsona Mandeli: napięcie, zamachy i inne rzeczy. Muszę powiedzieć, że wątek szwedzki i afrykański są całkiem zgrabnie powiązane.

Jak zwykle mistrzowsko Mankell opisuje śledztwo w sprawie zabójstwa kobiety, mozolne dochodzenie do prawdy i znajdowanie kolejnych elementów układanki. Niby rzecz cała toczy się leniwie i nudno, a niesamowicie wciąga. Na tym polega tajemnica dobrego pisarstwa, że pozornie banalnych i znanych rzeczy słucha się z niekłamanym zainteresowaniem...

Dobrze też się spotkać z Kurtem Wallanderem, tym cholerykiem tradycyjnie mającym kłopoty rodzinne. To glina z krwi i kości popychający śledztwo do przodu w wyniku ciężkiej, mozolnej pracy, a nie przebłysków geniuszu.

Jak zwykle u Mankella silna jest warstwa społeczna książki, mamy w niej poruszone dwa problemy: po pierwsze rasizm; po drugie napływ nielegalnych emigrantów do bogatych państw Zachodu. Widać, że już 20 lat temu to był trudny problem...

Niestety, w drugiej części książki jest trochę gorzej, jak to się teraz mówi: autor jedzie po bandzie. W pewnym momencie Wallander dostaje kopa i lata sam z giwerą, zabija paru ludzi, działa jak kowboj, łamiąc wielokrotnie wszelkie procedury policyjne, istny brudny Harry. Z pewnością tak można szaleć w Ameryce, ale w Skandynawii za takie numery wyrzuciliby go z policji z hukiem, a tu po swoich ekscesach nasz inspektor wraca do pracy i nic się nie dzieje...

Moim zdaniem za bardzo autor popuścił wodze fantazji, przez co książka jest mniej wiarygodna. W sumie to wciąż bardzo dobry kryminał, ale nie najlepsze dzieło Mankella.