Siostra gwiazd recenzja

Czy są tu okładkowe sroki? Ja zdecydowanie do nich należę.

Dlatego też oczy mi się zaświeciły, gdy w moje ręce trafiła „Siostra Gwiazd”. W końcu im więcej się świeci, tym lepiej. Jednak mimo wszystko najważniejsze jest wnętrze! Czy zrobiło ono na mnie pozytywne wrażenie? O tym już za momencik.

Świat znajduje się na progu wojny. W tym samym czasie młoda czarownica zostaje skrzywdzona i jedyne co jej pozostaje, to walka o to, żeby przeżyć. Jednak nie tylko ona cierpi, ponieważ Wielki Mistrz Loży musi porzucić to co kocha, aby uratować wszystkich przed zagładą. Żeby było ciekawiej, gdzieś w tym całym szaleństwie, odnajduje się demon, który myśli wyjątkowo racjonalnie.

I… jejuśku jak na lubię taką fantastykę!

Znalazłam w tej książce dokładnie to, czego po niej oczekiwałam. Unikalny świat, który mimo elementów realistycznych, ma w sobie ogromną ilość magii. Przygodę, która wciągała mnie coraz bardziej z każdą przeczytaną stroną. Świetnie skonstruowanych bohaterów (chociaż muszę przyznać, że dwójka z nich mnie denerwowała, ale o tym już za chwilę). Zakończenie, które doprowadziło mnie do białej gorączki, ale w tym dobrym sensie, a także szczypta humoru, który zaserwowała nam autorka.

Uważam, że jest to opowieść, którą czyta się baaardzo przyjemnie, akcja jest wartka, nie było momentu, w którym stwierdziłabym, że się nudzę. Chociaż odniosłam lekkie wrażenie, że tom ten jest tak naprawdę preludium do właściwej historii, dlatego na kolejne części oczekuję tupiąc nogami. Polubiłam się ze stylem autorki, a także z tłumaczeniem, które według mnie świetnie oddało lekko mroczny klimat tej powieści.

Teraz pochylę się na chwilę nad bohaterami i koniecznie muszę napisać jedną rzecz, bo nie wytrzymam. Ezra to buc, a Vianne momentami zachowuje się jak nieświadoma i zakochana nastolatka. Bo wiecie, świat się wali, a dla niej sprawą życia i śmierci jest wzdychanie za facetem. Jednak to nie tak, że całkowicie ich nie lubię. Właściwie nawet podoba mi się, że mnie irytowali, bo inaczej zrobiłoby się dla mnie zbyt słodko. Za to całkowicie uwielbiam Caleba, jego postać zupełnie ukradła moje serce.

Nie mogę nie wspomnieć o zakończeniu i kurcze nie wiem, czy się chwalę, czy się żalę, ale moje emocje wybiły poza skalę. Byłam szczerze zaskoczona i rozbita w momencie, gdzie autorka postanowiła zakończyć ten tom. Właściwie gdybym mogła, to potrząsnęłabym nią i zapytała „DLACZEGO?!”, bo ja chcę więcej, teraz, już, bez czekania!

To wszystko, o czym napisałam powyżej, doskonale pokazuje, że uważam „Siostrę gwiazd” za kawał dobrej fantastyki! Mam nadzieję, że kolejne tomy pojawią się jak najszybciej, a wam serdecznie polecam zapoznać się z pierwszym.