Kiedy płaczą świerszcze recenzja

Reese - niegdyś ceniony chirurg, obecnie mężczyzna próbujący pogodzić się z bolesną przeszłością oraz Annie - blada i jak na swój wiek dosyć drobna siedmiolatka zmagająca się z chorobą serca. Któregoś dnia, na rynku niewielkiego, sennego miasteczka losy tej dwójki bohaterów nieoczekiwanie się ze sobą splatają.

Annie zbiera pieniądze na transplantację serca, sprzedając lemoniadę. Widać, że przechodnie doskonale znają smutną historię małej sprzedawczyni. Chętnie kupują od niej napój, płacąc często o wiele więcej niż jest warty. W pewnym momencie podmuch wiatru porywa zebrane przez Annie banknoty. Chcąc je pozbierać, dziewczynka bez zastanowienia wbiega na ulicę prosto pod koła nadjeżdżającego samochodu. Świadkiem całego zdarzenia jest Reese, który natychmiast rusza na pomoc. Nie wie jeszcze, że to zdarzenie odmieni jego spojrzenie na świat.

Kiedy płaczą świerszcze to ciepła, poetycka historia o miłości, ale także o codziennej walce z chorobą, o poświęceniu, tęsknocie i bólu. O tym, jak łatwo przegapić w życiu to, co ważne, oglądając się ciągle za siebie, o wielkiej nadziei i radości życia. Nie zabraknie tu również miejsca na odrobinę wzruszeń i refleksji.

Autor umiejętnie splótł ze sobą dwa wątki. W jednym stopniowo poznajemy historię Reesa. Dowiadujemy się co go tak bardzo zraniło, że postanowił uciec od całego świata. Drugi wątek natomiast poświęcony jest wydarzeniom teraźniejszym i tutaj autor skupił się przede wszystkim na ukazaniu trudnej walki Annie z chorobą. Przyznam, że fabuła mnie zaciekawiła, chociaż była dosyć przewidywalna. Miejscami akcja toczyła się zbyt leniwie, były też momenty, kiedy lekarskie poczynania Reesa wydawały mi się mało prawdopodobne, a niezwykła dojrzałość małej Annie naciągana, na szczęście pomimo tych kilku mankamentów książka nie straciła nic ze swojego klimatu.