Ratownik. Nie jestem bogiem recenzja

Uwielbiam czytać reportaże medyczne. Zagłębiać się w pozycje, które opisują prace lekarzy, pielęgniarek, czy ratowników medycznych. Poznać ich perspektywę, sposób widzenia pacjenta, ich trud codziennej pracy. Dzięki takim pozycjom nieco zmienia się perspektywa. Nie pozostajemy w relacji pacjent-lekarz, a czytelnik- zwykły człowiek. Z przyjemnością więc sięgnęłam po książkę " Ratownik. Nie jestem bogiem", by odkryć, kim tak naprawdę jest ratownik medyczny.

Nie będę ukrywać, że pierwsze strony przyprawiły mnie o lekki zawrót głowy. Sprawiły, że miałam ochotę rzucić książkę na bok i nigdy do niej nie wracać. Czemu tak się stało? Autor, o zgrozo wykładowca akademicki serwuje nam lekcje, jak być złym i okrutnym człowiekiem. Rozumiem, że praca z ludźmi może być lekko frustrująca i powodująca, że przestajemy być ludzcy, ale zawód medyczny wymaga zrozumienia i niezwykłych pokładów empatii. Czy pomocna dłoń to narzekanie na wezwanie do chorej pacjentki z zaburzeniami psychicznymi, czy podawanie mieszanki leków usypiających i moczopędnych, tak by chory nauczył się, że karetka to nie taksówka? Tak moi drodzy, Sowizdraniuk się z tym nie kryje, bo jak sam powiedział, ma być szczerze. Szczerze, a chamsko to dwie różne sprawy.

Na całe szczęście po serii dziwnych zdań przytyków w stronę pacjentów przechodzimy do bardziej merytorycznej części, która otwiera przed nami prawdziwy obraz ratowników medycznych. Ich pracę w trudnych warunkach, walkę o zdrowie i życie, a często nawet śmierć tych, wobec których medycyna pozostaje bezradna. Nie jest to pozycja, która odkrywa przed czytelnikiem zawiłe meandry pracy w ochronie zdrowia. Raczej po ludzku z ogromną szczerością mówi nam, że ratownicy to tacy sami ludzie jak my. Też mają swoje słabości, nie zawsze potrafią pomóc, ale robią wszystko do samego końca, bo tak podpowiada im serce.

Nie jest to wybitna pozycja z górnej półki. Raczej taki przeciętniak, który mógłby być lepszy, gdyby nie buta autora. Mimo to nie żałuje, że po nią sięgnęłam. Zawsze to kolejny głos w wątku, który uwielbiam.