Kłamstwa, którymi oddycham recenzja

„Idealne życie budowane na kłamstwie może być początkiem prawdziwego koszmaru”.

„Kłamstwa, którymi oddycham” to mój pierwszy w życiu patronat. Byłam naprawdę w ogromnym szoku, że otrzymałam taką propozycję. Oczywiście kota w worku nie kupuję, więc zapoznałam się najpierw z ebookiem i oszalałam na punkcie tej książki. Po pierwsze jest to książka, w którą jak raz się czytelnik wgłębi, to nie będzie w stanie się oderwać zanim nie przeczyta ostatniego zdania.

Żeby nie zdradzać Wam fabuły, ale mimo wszystko przekazać jej zarys, mogę napisać, że jest to historia wielce nieprawdopodobna, ale okrutna i przerażająca. W ciągu jednego dnia, jednego spotkania, życie głównej bohaterki się odmienia, a jedno z pozoru niewielkie kłamstwo, czy też może bardziej zachowanie pewnej tajemnicy tylko dla siebie, staje się przyczyną codziennego koszmaru przeżywanego wciąż na nowo.

Myślę, że bardzo ważnym wątkiem jest również zwrócenie uwagi na konsekwencje, do których prowadzi kłamstwo i świat pozorów, który każdy z nas, w mniejszym bądź większym stopniu tworzy, aby się w nim skryć. O ile łatwiej czasami zapomnieć o pewnych sprawach, ukryć je w zakamarku pamięci, niż zmierzyć się z prawdziwą rzeczywistością.

Jest to genialnie napisana powieść obyczajowa z elementami kryminału od której nie sposób się oderwać. Już kilka osób sięgnęło po nią z mojego polecenia i dzwonią oraz piszą, żeby się podzielić swoimi wrażeniami. Jak na razie wszyscy mają podobne wrażenia do moich. Książka wciąga bardzo szybko, więc radzę nie rozpoczynać lektury, jeśli macie coś ważnego do zrobienia.

Czytałam już kilka tytułów spod pióra Katarzyny Misiołek. Każda mi się podobała, ale ta jest najlepsza z najlepszych. Prosty język, styl pisania, dzięki któremu przez książkę się dosłownie sunie oraz emocje bohaterów, które współodczuwamy w trakcie lektury, to tylko jedne z nielicznych elementów, które zastosowała autorka.

Jeśli macie ochotę przekonać się, co mnie w niej tak zafascynowało, to polecam sięgnąć po książkę, a później po jej lekturze podzielić się swoimi spostrzeżeniami. Ja chętnie bym o niej zapomniała tylko po to, żeby móc ją poznać jeszcze raz od nowa.