Kocham cię mimo wszystko recenzja

    „Wiara, którą wyniosła z domu, dodawała jej skrzydeł i podnosiła na duchu w trudnych momentach”.

Historia miłości Ani i Marcina. Ona jest zdeklarowaną katoliczką, chodzącą regularnie do kościoła. Żyje i kieruje się w życiu prawami wiary. Właśnie ukończyła studia, podjęła pierwszą pracę. Marzy o miłości, rodzinie, ma ogromną nadzieję, że jej wybranek, będzie podobnie jak ona osobą głęboko wierzącą. Zderzenie z rzeczywistością bardzo ją zaskoczy. 

Marcin to przeciwieństwo Ani. Nigdy w życiu nie miał lekko. Wcześnie osierocony, wylądował w domu dziecka, samotnie musiał zmagać się z życiem. Skończył studia, ma dobrą satysfakcjonującą pracę. Jest bardzo niezależnym młodym mężczyzną, zdeklarowanym ateistą. Na życie patrzy bardzo realnie, lubi kobiety i alkohol. Ma niejedno za uszami. 

Powieść zaskakuje intensywnością złych życiowych doświadczeń, jakie mogą spotkać jednego człowieka. Los bywa bardzo okrutny i niesprawiedliwy. Fabuła dobrze dopracowana, intryguje i wywołuje ogromne emocje. Bohaterowie bardzo ciekawie wykreowani, charakterni, pełni pasji i ciekawi życia. Narracja prowadzona jest naprzemiennie z perspektywy bohaterów. Widzimy ich wewnętrzne rozterki, walkę, jaką toczą sami z sobą, pokonywanie własnych słabości. Droga ich miłości jest bardzo wyboista i bolesna. Zdecydowanie większą sympatię poczułam do Marcina. 

Czy możemy wpływać na przekonania i zapatrywania drugiego człowieka, wywierać nacisk, próbować zmienić? Ukierunkować na własną modłę? Marzenia, często maja mało wspólnego z trudną i zagmatwaną rzeczywistością.  Ciekawe, tchnące mądrością rozmowy z księdzem Adamem. Niosą spokój, ukojenie i pocieszenie. Nie znajdziemy tu moralizowania, ale głęboką wiarę. Radość i nadzieję z niej płynącą. Toksyczne relacje rodzinne, próba wymuszenia i wdrożenia swojego widzenia świata. Autorka kładzie nacisk i ukazuje w całej okazałości wewnętrzną walkę tych dwojga zupełnie różniących się ludzi. Piękno, szczerość i bezkompromisowość prawdziwej przyjaźni. 

Książka niesie przesłanie, że nic nie dzieje się powodu, wszystko czemuś służy. Ukazuje głęboką wiarę do Boga. To on daje siły, nadzieję, wyznacza kierunki i życiowe wartości. Polecam :)