Pokonany recenzja

„Pokonany” to kolejna książka, która pokazuje, że romans wcale nie musi być ckliwą historią, w której główni bohaterowie zmagają się z problemami z prędkością światła, by wieść długie i szczęśliwe życie. Wprost przeciwnie, to następna z książek, w której stykamy się z postacią, która jest zepsuta, ma na swoim koncie wiele złych doświadczeń i nie widzi szansy na to, by kolejny dzień przyniósł coś dobrego.

Ogólnie rzecz biorąc, jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, choć inne książki mam w planach od dłuższego czasu. Tak naprawdę, gdy zabierałam się za lekturę, nie byłam pewna tego, czego właściwie się po tym tytule spodziewać, ale zostałam naprawdę miło zaskoczona, choć minusów nie brakowało. Cała historia skupia się przede wszystkim na głównym bohaterze, którym jest Shade. Chłopak, który nie miał łatwego życia. Porzucony przez matkę, wychowywany w rodzinach, które pod swoją opiekę nie powinny dostać żadnego dziecka, ostatecznie strasznie dotknięty przemocą fizyczną, psychiczną i seksualną, która odcisnęła na nim niewyobrażalne piętno i doprowadziła do ostateczności, w której bez zastanowienia odebrał drugiemu człowiekowi życie. To wszystko sprawiło, że Shade zatracił wiarę w lepsze jutro, stał się agresywny, popadł w uzależnienia i odtrącał od siebie wielu ludzi, którzy byli gotowi mu pomóc.

Całą historię czytało się dobrze, jednak momentami Shade strasznie mnie irytował, często powtarzając jedno i to samo stwierdzenie dotyczące tego jak się czuł, czy tym, że z jednej strony był zimnym draniem, a za chwilę przy każdej okazji padał na kolana i wylewał łzy. Nie polubiłam się z nim tak, jakbym chciała. I nie twierdzę, że jest to zła postać, bo nie jest. Problem tkwi tu raczej w stylu autorki, który nie przypadł mi w pełni do gustu za sprawą tych licznych powtórzeń i chwilami zbyt rozwleczonych sytuacji, bo sam fakt, że bohater był zagubiony i reagował różnie jest dla mnie jak najbardziej zrozumiały. Krótko mówiąc jestem bardzo na tak jeśli chodzi o fabułę, ale nie trafił do mnie sposób w jaki została ona napisana. Ostatecznie jednak całość oceniam naprawdę jako coś dobrego. Czuć w tej historii emocje, ból głównego bohatera, jego złość i rozżalenie tym co go spotykało na każdym kroku. Niektóre momenty autentycznie łapią za serce i sprawiają, że szczerze współczuje się Shade’owi tego co go spotyka i łatwo przyłapać się na myśli, że mimo tego, jakim facetem jest, to życzy mu się wszystkiego co najlepsze.

Reasumując, książkę pod kątem fabuły oceniam bardzo dobrze. Pod kątem stylu pisarskiego autorki nieco gorzej, bo nie przypadł mi do gustu, myślę jednak, że wielu osobom ta książka naprawdę się spodoba i szczerze polecam po nią sięgnąć, gdyż gust gustowi nierówny i z pewnością wielu z Was polubi się z tym tytułem w stu procentach a nie dziewięćdziesięciu jak ja :)