Kolorowo jak diabli recenzja

Hejka, Książkowe Iskierki! ✨

„Kolorowo jak diabli” autorstwa Izy Maciejewskiej to prawdziwa perełka wśród komedii romantycznych – idealna na poprawę humoru i chwilę relaksu! Już od pierwszych minut audiobooka, dzięki rewelacyjnej interpretacji Anny Ryźlak, poczułam, że przenoszę się do świata pełnego emocji, humoru i żywiołowych bohaterów.

Paulina, główna bohaterka, to młoda kobieta o gorącym temperamencie i wielkim sercu. Jej dziecięca fascynacja Tomkiem zmienia się w pełen emocji rollercoaster – od zauroczenia przez zdradzone uczucia, aż po zaciekłą nienawiść, która… no cóż, może z czasem przybierać różne formy. 😉 W tle ich skomplikowanej relacji mamy rodzinne waśnie, sąsiedzkie spory oraz intrygującą współpracę dwóch seniorów, którzy, choć kochają się sprzeczać, równie mocno cenią swój wspólny interes.

Autorka w mistrzowski sposób przedstawia codzienne perypetie bohaterów, przeplatając je błyskotliwymi dialogami i scenami, które wywołują szczery uśmiech. Z kolei Paulina i Tomek to postacie z krwi i kości – ich charaktery, decyzje i interakcje sprawiają, że historia nabiera realizmu, ale też nieco zwariowanego uroku.

„Kolorowo jak diabli” to książka, która bawi, wzrusza i pozwala na chwilę oderwać się od rzeczywistości. Zarówno fani literatury obyczajowej, jak i romansów znajdą tu coś dla siebie. Jeśli szukacie historii, która dostarczy Wam solidnej dawki humoru i przypomni, że życie bywa przewrotne – to strzał w dziesiątkę!

📚 Czy polecam? Zdecydowanie TAK – zwłaszcza w formie audiobooka!

Cytaty:
1. “— Czy ty wiesz, co ja zrobiłam, jak wróciłam po twojej osiemnastce do domu? (…)

— Wymiotowałaś do miski, w której twoja mama robi sałatkę na święta, a dziadek moczy nogi?

Bo przecież w każdym szanującym się domu jest taka miska. U nas to nawet dwie.

- To poźniej (…)

— Odkręciłam gaz i otworzyłam piekarnik.

— Chciałaś upiec ciasto na poprawę nastroju? (…)

—Nie, kurwa, nie chciałam upiec ciasta! Chciałam się zabić!

— I co poszło nie tak?

— Okazało się, że wieczorem skończyła się butla z gazem, więc tata ją odłączył. Uklękłam przed kuchenką, wsadziłam głowę do środka i zasnęłam. Z wypiętą dupą i łubem w piekarniku.”

2. “Pamiętasz, jak porozwieszałaś na wszystkich okolicznych drzewach kartki, na których napisałaś, że on ma wszy (…)

Zrobiła się z tego niezła afera, ale nikt nie udowodnił, że to była twoja robot. Chociaż byłaś główną podejrzaną. Zresztą nie tylko w tej sprawie.

— Dlaczego to zawsze mnie posądzają o najgorsze?

— Oszczędność czasu. “