Koniec i początek recenzja

Ciężko ocenić mi poezję... Na co dzień zaczytuję się w krwawych kryminałach i thrillerach, ale po cichu, czasami, sięgam i po poezję. Nie miałam trudności w wyborze tomiku - twórczość Szymborskiej towarzyszy mi od zawsze i od zawsze uwielbiałam jej wiersze, więc oczywistym wyborem było sięgnięcie chyba po najpopularniejszy tom wierszy naszej Noblistki, czyli "Koniec i początek", który zdobi moje czytelnicze półki.

"Koniec i początek" został opublikowany w 1993 roku. Był to ostatni tom wydany przed przyznaniem Nagrody Nobla i być może przyczynił się do jej wygrania. Tomik zawiera takie wiersze jak "Kot w pustym mieszkaniu", "Nienawiść", "Pożegnanie widoku" czy "Niektórzy lubią poezję".

Wiersze Szymborskiej urzekają jednocześnie swoją prostotą i genialnością. Poetka miała niebywałą lekkość pióra - poruszała ciężkie tematy takie jak np. rozpacz po śmierci w bardzo lekki, zrozumiały i piękny sposób. Wszystkie wiersze w tym tomie zmuszają czytelnika do refleksji i przemyśleń nad daną sprawą. I tak np. wiersz "Niebo" jest filozoficzną refleksją nad światem. Poetka skupia się głównie na niebie - wyjaśnia, że niebo jest wszędzie, otacza nas z każdej strony, jest nierozerwalne. Czytelnik automatycznie zaczyna się zastanawiać czym dla niego jest niebo. Wiersz "Może być bez tytułu" to z kolei filozoficzne rozważanie o ludzkiej egzystencji. "Kot w pustym mieszkaniu" traktuje o śmierci bliskiej osoby... Każdy z wierszy jest o czymś, każdy zmusza nas do refleksji i każdy zachwyca.

W tomiku znajdziemy 18 wierszy:
- "Niebo",
- "Może być bez tytułu",
- "Niektórzy lubią poezję",
- "Koniec i początek",
- "Nienawiść",
- "Rzeczywistość wymaga",
- "Jawa",
- "Rachunek elegijny",
- "Kot w pustym mieszkaniu",
- "Pożegnanie widoku",
- "Seans",
- "Miłość od pierwszego wejrzenia",
- "Dnia 16 maja 1973 roku",
- "Może to wszystko",
- "Komedyjki",
- "Nic darowane",
- "Wersja wydarzeń",
- "Wielkie to szczęście".
Mnie najbardziej do gustu przypadły, poruszyły moje serce i wyobraźnię wiersze "Niektórzy lubią poezję" (wiersz przewrotny, ironiczny, sugerujący, że nie każdy lubi poezję. Jest ona powszechna, mało kto ją lubi, ludzie są zmuszani do jej czytania, zwłaszcza uczniowie i poeci. Jednak za tą prostą prawdą kryje się druga, przewrotnie ukryta - poezja jest czymś elitarnym, skoro lubią ją "niektórzy - czyli nie wszyscy". Trudno ją zdefiniować, wszyscy rozważają czym jest, ale ona wciąż wymyka się definicjom), "Nienawiść" (główna przyczyna bólu i cierpienia na świecie. Cały utwór opiera się na kontraście między siłą nienawiści a słabością pozostałych uczuć), "Jawa" (porównanie snu i jawy) oraz "Kot w pustym mieszkaniu" (wiersz traktujący o uczuciach związanych ze stratą bliskiej osoby).

Uważam, ze wiersze Szymborskiej są doskonałe. Osobiście uwielbiam jej twórczość i często do niej wracam.