Dwa życzenia recenzja

„Dwa życzenia” Małgorzaty Garkowskiej to kontynuacja dziejów rodu Orłowskich i Sorokinów z powieści „Jedyny walc” i „Jedyne marzenie” napisana bez obligowania czytelnika do znajomości treści poprzednich tomów.
W „Dwóch życzeniach” autorka prezentuje losy kolejnego pokolenia obu rodów, które czytelnik śledzi z wypiekami na twarzy.

Prolog wprowadza w klimat, zapowiadając wątek przygodowo-szpiegowski niczym pilot dobrego serialu. Następnie przenosimy się do roku 1919 i poznajemy los Pawła i Michaiła, a także wczesne dzieciństwo bohaterów pierwszoplanowych – Konstantina i Helenki, by następnie śledzić ich dorastanie i drogę edukacji, a w tle przesuwające się kadry historii – odradzającego się państwa i zawirowań politycznych Europy.

Helena marzy o karierze śpiewaczki. Rodzina wspiera ją w wysiłkach realizacji planów. Kochający konie Konstantin pomimo sprzeciwu matki wstępuje do kawalerii. Kostia i Hela wychowywali się razem, zrodziła się między nimi silna więź. Ich przeżycia wywołują wiele emocji, tak jak życie uczuciowe Pawła (ojca Heleny i Antoniego) i Eweliny – matki Konstantina.
Podczas gdy młody kawalerzysta z sukcesami realizuje swoje plany, młoda śpiewaczka zupełnie zagubiona, w poczuciu samotności wikła się naiwnie w niebezpieczną relację. Okazuje się, że obiekt jej młodzieńczej miłości ma dwa oblicza. Jak potoczą się losy bohaterów? Czy więź łącząca Konstantina i Helenę będzie na tyle silna, by uchronić oboje od czającego się niebezpieczeństwa? Jest rok 1934, potem 1937. Nad Europę nadciągają czarne chmury.

„Dwa życzenia” to emocjonująca, barwna i wciągająca w wir wydarzeń powieść. Autorka niezwykle swobodnie, czasem z humorem opowiada perypetie bohaterów, tworząc raz sentymentalną, innym razem nasyconą emocjami rodem z filmów akcji świetną lekturę.
Są fakty, jest miłość, nieoczekiwane zwroty akcji, namiętność i niebezpieczne rozgrywki. Wszystko niezwykle sprawnie, bez patosu splecione w warkocz z sytuacją polityczną i historyczną kraju.
Powieść skłania do refleksji nad trwałością uczuć i nad tym, czy i na ile jesteśmy skłonni do poświęceń dla dobra kochanej osoby.

Warto zanurzyć się w świecie pełnym barwnych postaci kierujących się uniwersalnymi wartościami, przy okazji odświeżając sobie karty historii.
Być może zbyt szybko spisałam refleksje, bo nie jestem w stanie w tej chwili napisać o tej książce żadnych uwag. Może takowe pojawią się później? Teraz tkwię myślami w elektryzujących emocjach. Czytajcie „Dwa życzenia”!