Recenzja książki Najwyższy lot

Sierpień 1920 roku. Wojsko Polskie odpiera atak Armii Czerwonej broniąc świeżo odzyskanej niepodległości i hamując radziecki marsz ku Europie zachodniej. Możemy dyskutować nad wagą tego wydarzenia w historii Polski, ale nie to jest najistotniejsze. Okrągłe rocznice mają pewną doniosłość i są dobrym momentem dla zastanowienia się – co dla Ciebie oznacza słowo Ojczyzna?.

"Najwyższy lot" to zbiór 28 opowiadań. Krótkich historii o mężczyznach różnych profesji i statusów społecznych, którzy rzucają wszystko by bronić Ojczyznę, o ich bliskich, którzy czują dumę, ale też smutek kiedy syn, przyjaciel ginie podczas bitwy, o żołnierzach, którzy muszą radzić sobie na froncie, wreszcie o małych bohaterach nie wymienianych w podręcznikach do historii, którzy poświęcali się dla współtowarzyszy i Polski.

Opowiadania zebrane w zbiorze "Najwyższy lot" są bardzo krótkie, zaledwie kilkustronicowe. Trochę mnie to przeraziło, bo czy na zaledwie pięciu stronach można opowiedzieć coś ciekawego, można zauroczyć czytelnika? Można. Szczerze podziwiam Antoniego Ferdynanda Ossendowskiego, że w tak małej ilości słów potrafił zawrzeć pełną treści i emocji historie. Na każdej stroni widać ogromny kunszt pisarski, szacunek do słowa i oczywiście do bohaterów opowiadań.

Nie będę ukrywać, że jest to książka bardzo patetyczna, która prezentuje Patriotyzm przez duże P.
Słowo patos zazwyczaj kojarzy się negatywnie (eh kanon lektur szkolnych), ale w tym przypadku jest pożądany. Opowiadania Antoniego Ferdynanda Ossendowskiego są bardzo doniosłe. Z każdej strony bije duma. Duma z bycia Polakiem i duma z możliwości poświęcenia się dla Ojczyzny.

Bardzo pochwalam takie okolicznościowe inicjatywy wydawnicze. W tym przypadku celebrujemy nie tylko setną rocznicę Cudu nad Wisłą, ale przywołujemy zdolnego człowieka. Przed sięgnięciem po tę książkę sprawdziłam biogram Antoniego Ferdynanda Ossendowskiego (bo jak to mówią gdzieś dzwoniło, ale nie wiedziałam, w którym kościele) i byłam zaskoczona, jak poczytne były jego dzieła. Patrząc na doskonały warsztat nie powinno mnie i was to dziwić.

Na koniec
Odłóżmy na chwilę na bok romanse i kryminały i spróbujmy sięgnąć po tego typu książkę. 400 stron patriotycznej powieści może być ciężkie do przetrawienia, ale już pięciostronicowe opowiadanie nie wymaga specjalnego wysiłku. Po ostatnich wyborach prezydenckich przestałam oglądać serwisy informacyjne, bo miałam dosyć podziałów i nienawiści, które biją z telewizyjnych newsów. Może ci, którzy bili się o Polskę sto lat temu przypomną nam co to znaczy być razem.