Nieznośna niewyraźność bytu recenzja

Nieznośna niewyraźność bytu Krzysztofa T. Dąbrowskiego to zbiór 140 utworów zwanych drabble. Takie krótkie teksty tworzy się na czas, cała historia ma zostać opowiedziana przy pomocy stu słów. Ani mniej, ani więcej. Autor sięga w swoich opowieściach po bardzo różne tematy. Od współczesnych problemów człowieka, po przyszłość i wyobrażenia o niej. 140 utworów, a każdy inny i niepowtarzalny.

Każdy z bohaterów jest inny, nie ma dwóch takich samych. Z jednymi można się utożsamić, z innymi raczej bardzo trudno. Przyszłość przeplata się z teraźniejszością. Bohaterowie są ludźmi, ale myślę, że jest nim też sam czas oraz zmiany jakie zachodzą w nas. Co do utożsamienia, ono nie będzie podobne do tego, które możemy odczuć w przypadku powieści tych jednotomowych, czy całych serii.

Nasza zabiegana codzienność, spojrzenie niekiedy krytyczne, czasem można wyczuć ironię, ale nie brakuje też takich historii, które bawią. Przy kilku wręcz wybuchałam śmiechem. Znajdziemy też takie, które spowodują, że winniśmy spojrzeć z perspektywy na swoje działania, pęd codzienności lub przyszłość. Nie tylko tę naszą, ale następnych pokoleń, które będą musiały żyć po tym, co my zaczniemy, lub kontynuujemy po innych.

Zbiór jest bardzo ciekawy, ale też niesamowicie różnorodny, szeroki. Autor sięgnął po wiele tematów, zawarł naprawdę dużo obserwacji.
Nie pisze się jednak o nim łatwo, ponieważ chciałabym zawrzeć wszystko na temat opowiadań, ale wcale nie jest to sprawa prosta. Ponieważ jest duża rozpiętość tekstów, one nie mają tylko jednego wspólnego tematu, są różne powiązania i można byłoby je nawet w ten sposób pogrupować. Owszem jednym z głównych składników drabble autora jest ludzka egzystencja.

Wydaje mi się, że po ten zbiór może sięgnąć wiele osób, osoby uczone, zamiłowani czytelnicy, nastolatki. Każdy znajdzie coś dla siebie.