Krucha jak lód recenzja

Moja opinia

Własnie skończyłam czytać.. Moja reakcja na zakonczenie to.."co???!!" wypowiedziane głośno i ze złością! Cała ksiazka byla bardzo emocjonalna, ale takiego zaskakujacego zakończenia sie nie spodziwalam na pewno. To moja pierwsza ksiazka Jodi Picoult i juz wiem,ze nie ostatnia, bo jesli z taka przyjemnascia, lekkościa i ciekawoscia czyta sie inne ksiazki tej autorki to warto poświecic im swoj czas.

Wracając do tego tytulu... Dla nikogo nie bedzie zaskoczeniem,ze ksiazka ma nas wzruszyc i targac emocjonalnie- bo jesli chodzi o krzywde i chorobe dzieci to kazdy z nas pewnie ma poklady żalu i współczucia w sercu, jednak tutaj nie tylko o to chodzi. Problemy calej rodziny chorej Willow-matki,ojca i wreszcie mlodszej siostry równiez pokazuja jaki człowiek jest kruchy a zarazem silny.. Sam temat wyborów przed którymi staja bohaterowie ksiazki jest bardzo trudny i ciezki,a przy tym taki codzienny dla nich.

Czlowiek po przeczytaniu tej ksiazki caluje swoje dziecko w czoło i dziekuje w głebi serca za nie, zastanwia sie nad swoimi problemami i myśli"nie jest tak zle", zdaje sobie sprawe z mocy słów i czynów,ktore dla nas moga byc nieistotne a dla drugiego człowieka moga okazac sie ciosem, czlowiek po przeczytaniu tej ksiązki widzac na ulicy chore,niepełnosprawne dziecko teraz widzi również jego mądrość,siłe i piekno...