Kruczobór recenzja

Czy kiedykolwiek zastanawialiście się, co byście zrobili gdyby wasza ojczyzna, dom i całe życie miało obrócić się w pył? Czy aby na pewno bylibyście wstanie ryzykować życie, po to by uratować ojczyznę, której nadzieja leży w Waszych rękach? Te pytania prześladują mnie od pierwszych stron „Kruczoboru”, gdyż nie jestem pewna czy potrafiłabym walczyć z taką zaciekłością, być tak silną osobą jak wykreowany przez Anderw’a Petersa główny bohater Ark. Jednak jednego jestem pewna, książka ta jest jedną z najlepszych książek jakie do tej pory czytałam. Poza przepiękną okładką, ma w sobie treści, które na zawsze pozostaną w moich myślach. Jest to powieść ponadczasowa, której nie sposób zapomnieć.

Wyobraźcie sobie wyspę inną od wszystkich, niedostępną dla obcych i żyjącą życiem odmiennym od naszego. Wyspę na której ziemia jest zatruta a mimo to wyrastają z niej drzewa, które swą potęgą przewyższają największe wieżowce na świecie, drzewa na których zbudowane jest miasto, które są jedynym schronieniem ludzi. Jest to właśnie kraina o nazwie Arborium. W tym kraju mieszka Arktorious Malikum pomocnik kanalarza, czternastoletni chłopiec z ubogiej rodziny, który nie wyróżnia się niczym szczególnym. Jako jedyny w rodzinie utrzymuje dom, jego ojciec jest chory, nie może nawet wstać z łóżka, młody chłopak musi szybciej dorosnąć. W naszym świecie większość czternastolatków, gra w piłkę, na komputerze, spotyka się ze znajomymi i chodzi do szkoły, jedynym zmartwieniem jest szkoła, jednak Arka to nie dotyczy, martwi się on o sprawy nie mające nic wspólnego z zabawą i dzieciństwem- pieniądze, dach nad głową czy jedzenia to są sprawy zaprzątające umysł młodego kanalarza. Pewnego dnia wszystko się zmienia. Ark zostaje wysłany do domu radnego Graspa, aby udrożnić kanalizację. To właśnie tam, podczas pracy, podsłuchuje rozmowę radnego z Lady Fanestra, wysłanniczką Imperium Paszcz, imperium ze szkła i stali. Staje się świadkiem spisku przeciw królowi Quercusowi i ojczyźnie, świadkiem zdrady. I właśnie tym sposobem młody Malikum musi uciekać przed strażnikami Grapsa którzy chcą go zabić. Gdy Arkowi udaje się podstępem i sprytem uciec, musi podjąć ważną decyzje. Czy powiedzieć królowi o zdradzie? Czy nic nie robić i pozwolić aby jego dom obrócił się w pył a on i jego bliscy zamienili się w niewolników? Odpowiedź na to pytanie była prosta. Pożeganł dom aby wraz z kolegą z pracy wyruszyć do zamku Drwakingham (zabawne Buckingham- Drwakingham!). Jednak droga do celu nie jest prosta. Ark wraz z Mucumem muszą stawić czoło nieznanemu. Muszą odnaleźć w sobie wojownika, oraz być wsparciem dla siebie nawzajem. Pomogą im w tym nowi przyjaciele Korzennicy, Królowa Kruków oraz Kruki których rozmiar porównać można do samolotów.

Powieść oczarowała mnie jak żadna inna, wszystkie elementy są idealnie dopracowane, sposób w jaki autor opisuje tę magiczną krainę, zapiera dech w piersiach. Dendranie mieszkający na drzewach, Korzennicy, którzy zamieszkują korzenie drzew i sprawiają, że całe życie na górze funkcjonuje jak należy. Jesteśmy świadkami rozwijającej się przyjaźni, dorastania, oraz zepsucia osób, dla których pieniądz i władza jest najważniejsza. Akcja nie zwalnia ani na krok, każdy następny rozdział jest równie ważny jak poprzedni a także co najważniejsze, akcja jest napędzana od pierwszej strony. Lekkość pióra Andrewa Petersa, sprawiła, że nie mogłam oderwać się od lektury. Prosty język i nutka humoru, dodają lekturze wdzięku. Powieść przepełniona intrygą, zdradą, tajemnicami oraz legendą, sprawiła, że przez chwile czułam się jak dendranin, który mieszka na drzewach. Magia i urok „Kruczoboru” sprawił, że Ark i jego przyjaciele na długo pozostaną w moich myślach. Nietuzinkowa lektura, którą jestem zachwycona. Fantasty przeznaczone dla osób w każdym wieku!

Ocena: 10/10