Kryzys recenzja

Przed kryzysem należy uciekać albo potraktować jako dar od losu. Jesteśmy w stanie wynieść z niego korzyści. Czasami stara się nas zmienić, rozwinąć. Stawia nas przed fundamentalnymi pytaniami dotyczącymi sensu istnienia. Każdy kryzys jest wyzwaniem. Sprostanie mu wymaga podjęcia decyzji i działań, które wybiegają poza rutynę. To również pewna strata, ale dzięki porażkom stajemy się bardziej sobą. Gotowi, by zaakceptować rzeczywistość i wprowadzić w życie działania, które prowadzą do odzyskania równowagi. Trzeba odnaleźć w sobie odwagę, by zakwestionować swoje stare przekonania, porzucić stereotypy i spojrzeć na sytuację z nowej perspektywy. Jeśli to się uda, przezwyciężymy impas i rozwiążemy problemy. Poznamy swoją drogę na wyjście z otchłani.

Niespieszne, spokojne życie Andrzeja, cenionego nauczyciela akademickiego. Mężczyzny dojrzałego, dla którego książki, kino, fotografia to wielka pasja. Dni codzienne pełne refleksji i ciszy. W odmętach swego bytu dochodzi do rozważań nad życiem. Przemyśleń i wartości. Pewnego dnia otrzymuje list z informacją o śmierci ojca. Po 30 latach powraca do rodzinnej miejscowości.

Debiut Radosława Dąbrowskiego. Urzekł mnie. Oczarował. Okrył słowami i otulił gorzką samotnością, która boli każdego dnia. Przenika z kart tej powieści. Wypełnia cząstki ciała i duszy. Można się tu zatracić w emocjach i słowach dojrzałych i refleksyjnych. Porusza swą mądrością życiową i wrażliwością oraz spojrzeniem na świat.

Boleśnie smutna i przejmująca. Niesamowicie ciepła. Zachwyca szczególnie, gdyż tyle mądrych słów płynie od tak młodego człowieka.

Prowincjonalny klimat przywołuje wspomnienia. Bohater poznaje na nowo zmarłego ojca. Czas zatarł ślady pamięci, a on próbuje odnaleźć utracony czas. Dawna rzeczywistość staje się zupełnie obojętna, ale te drobne chwile składają się na całość życia.

Historia przesiąknięta przemijaniem i tęsknotą. Zmiany zachodzą bezwiednie, dzień po dniu, ale między ich wspominaniem, a chwilą bieżącą jest różnica nieporównywalna. Zasiane ziarno wątpliwości drąży i zmusza do przemyśleń. Trudnych i ważnych.

To taka duchowa wędrówka po zakamarkach ludzkiej duszy. Niezwykle nastrojowa i nostalgiczna podróż.

Zdarzają się książki, które zapadają głęboko w pamięci i właśnie "Kryzys" jest taką powieścią.
Dziękuję autorowi, że mogłam poznać tę historię i odbyć tę podróż.
Czytajcie! Gorąco polecam.