Niedopasowany recenzja

Czuje bardzo dużo, kiedy myślę o tej historii. Brak zrozumienia, frustracje a przede wszystkim strach. Dlaczego? Ponieważ ta historia mogła i może wydarzyć się nie tylko na kartkach powieści. I to jest w tym porażające, jak problemy młodych ludzi są bagatelizowane. I, że na przykład ucieczka z domu sprawia, że są traktowane z większą powagą.

Paweł właśnie wchodzi w dorosłe życie. Nie jest mu łatwo, ponieważ przytłacza go sam okres dorastania, chłopak jest przekonany o tym, że zupełnie nie pasuje do swoich rówieśników. Czuje się również niezrozumiany przez najbliższych. Tylko czy ucieczka z domu jest odpowiednim rozwiązaniem jego problemów?

„– Dawno z nikim nie rozmawiałem tak zupełnie szczerze – wyjaśnił i umilkł na kolejny moment. – Właśnie nigdy nie potrafiłem być zupełnie szczery, chyba się tego dopiero uczę”.





Historia jest bardzo wartościowa. Przedstawia proces dojrzewania młodego człowieka oraz tego, z czym musi się zmierzyć. A wykreowanie bohatera, który swoim zachowaniem udowania że nie żyje tylko na kartach powieści, sprawia że trafia prosto do serca i głowy. Uświadamia, z czym zmagamy się każdego dnia i daje możliwość do refleksji.

Po zapoznaniu się z opisem liczyłam na historię, w której tylko Paweł odgrywa główną rolę. Jednak byłam w błędzie. Zastosowanie trzecioosobowej narracji umożliwiło autorowi pokazanie wydarzeń z perspektywy nastolatka jego rówieśników, jak i rodziców osiemnastolatka. Było to ciekawym doświadczeniem, ale i również bardzo frustrującym.

Bohaterowie zostali wykreowani w dobry sposób. Nie zliczę, ile razy czułam poirytowanie, wywołane zachowaniem matki Pawła. To jak lekceważyła jego słowa i patrzyła tylko na to, co powodzią inny, było mega częste. Do tego dochodzi ojciec chłopaka, który swoim zachowaniem wykazuje obojętność na otaczającą go rzeczywistość. A rówieśnicy bohatera w dobry sposób oddali młodzież, dla której liczy się popularność i bycie na ustach innych osób. A wszelkie „nienormalne” zachowania były krytykowane, chociażby spełnianie własnych marzeń i poświęcenie się im. Większość otoczenia uważała, że Paweł zachowuje się dziecinne i powinien dorosnąć. Dlaczego? Bo marzy o zostaniu muzykiem oraz zrezygnował z pójścia na studia. Ciągle słyszał, że musi przestać i w końcu dorosnąć.

Pomiędzy poznawaniem historii Pawła, była możliwość poznania bliżej jego rodziców. Tego, co doprowadziło do ich poznania się lub wpłynęło na dalsze ich działania. Pokazało to kontrast między pokoleniami, który jeszcze bardziej urzeczywistnił opisaną historię.

Jeden element, który mi przeszkadzał to narracja powieści. Moim zdaniem zbyt poważna. Po prawie stu stronach musiałam robić przerwy, ponieważ czułam się zmęczona i przytłoczona.