Krąg Magii 1 Księga Sandry recenzja

"Księga Sandry" to pierwsza z nowej serii książek fantastycznych dla młodzieży. Jej głównymi bohaterami jest czwórka dzieci, które wyraźnie wyróżniają się pośród społeczeństwa swoimi dziwnymi zdolnościami. Mamy więc tutaj Sandry- młodą arystokratkę, jednak zupełnie inną, niż typowy przedstawiciel tej sfery, a mianowicie jest ona osobą otwartą na innych, jakby nie dostrzegającą różnic klasowych. Jest też Daja- dziewczynka Kupiec, pasjonująca się metalem, wyklęta ze swego rodu. Kolejną osobą jest Briar- uliczny złodziejaszek, czujący największą więź z roślinami i Triss, która sama nie rozumie swoich więzi z naturą i pogodą.

Miłośnicy książek fantastycznych mogą poczuć się troszeczkę rozczarowani czytając tę pozycję. Autorka bowiem stworzyła dość ciekawą fabułę, jednak skupia się ona głównie tylko na owej czwórce bohaterów. Mało rozwinięty jest świat otaczający bohaterów. Autorka nie wymyśliła też żadnych nowych stworzeń fantastycznych, ani przedmiotów. Mamy tu całkiem zwyczajny świat, ale dość specyficznych bohaterów, którzy poznają, czym jest prawdziwa przyjaźń.

Z książki bije ciepło i spokój. Akcja toczy się dość monotonnie. Śledzimy losy bohaterów od momentu, gdy mag Niko znajduje każdego z nich, aż do momentu, gdy ich losy się splotą.

Żałuję, że tak słabo zostały zarysowane w powieści zależności pomiędzy klasami społecznymi. Czytelnik wnioskuje z tekstu, że Kupcy i Handlarze się nie lubią, wnioskuje, że jeszcze większą nienawiścią obie te grupy pałają do Arystokratów, ale tak naprawdę mało wiemy o hierarchii panującej w tamtym świecie. Dużo ciekawych znaków pani Tamora chciała wpleść do książki, jak chociażby laskę Kupców, ale nie do końca jej się to udało, bo niestety kilka słów na ten temat to za mało, aby usatysfakcjonować wymagającego fana fantastyki.

Irytowały mnie zastosowane przez autorkę nazwy. Niestety sprawiały one, że czułam się jakbym czytała magiczną baśń dla dzieci- bo przecież nazywanie bohaterów dziewczynkami, chłopcami, a ich opiekunki Skowronkiem i Ciernistą Różą jest strasznie banalne i dziecinne.

Książka napisana jest prostym językiem. Czyta się ją łatwo i przyjemnie. O, tak, przyjemna to zdecydowanie najlepsze określenie tej książki.