We własnym gronie recenzja

Kolejna już skandynawska pozycja tej autorki, z którą przyszło mi się zapoznać. Przyznaję, że nasłuchałam się wiele o tym, że rzekomo jest to najlepsza z wydanych dotychczas powieści o komisarzu Knutasie. Może nie do końca zgodzę się, że najlepsza, ale zdecydowanie miała w sobie to coś.

Kolejny raz powracamy na Gotlandię. Tym razem mamy środek lata. Pewnego poranka dwie małe dziewczynki znajdują na pastwisku swego ulubionego kucyka z odciętym łbem. Inspektor Anders Knutas początkowo nie przywiązuje wielkiej wagi do tego wydarzenia i spokojnie rozpoczyna poszukiwania sprawcy, jednak kiedy po upływie kilku dni dochodzi do makabrycznego mordu studentki archeologii- Martiny, sprawa zaczyna się komplikować. Co wspólnego mają ze sobą końskie łby nadziane na pale, polityk, studentka i nauczyciel zdradzający swoją żonę? Dołączmy do tego historię wikingów i ich skarby i mamy już zarys fantastycznej powieści.

Po raz kolejny Jungstedt zaczarowała mnie akcją przedstawioną w powieści. Co prawda tym razem, rozwija się ona wolniej, mamy czas na poznanie większej ilości szczegółów, tak jak i w poprzednich częściach śledzimy akcję z perspektywy wielu bohaterów, w tym także mordercy. Mimo tego, nie sposób zorientować się, kto jest zabójcą. Autorka sprawnie manipuluje naszymi odczuciami i podsuwa nam pod nos różnorakie warianty. Oczywiście, jak się później okazuje wszystkie są fałszywe, a tożsamość mordercy poznajemy dopiero na ostatnich stronach.

Kolejny plusem książki jest dalszy rozwój wątku Emmy i Johana. Już w pierwszych dwóch częściach byłam ciekawa, jak potoczą się ich losy i dalej i nie zawiodłam się- autorka ich wątek przedstawia w zasadzie jako równorzędny z tym kryminalnym.

Język i styl oscylują na podobnym poziomie jak we wcześniejszych częściach, czyli cechują go prostota i łatwość w odbiorze. Czyta się naprawdę przyjemnie.

Na dodatek wielki plus za zakończenie. Jest nieprzewidywalne i zaskakuje, a na dodatek autorce udało się zaintrygować mnie na tyle, że z niecierpliwością będę wyglądała następnych części, aby dowiedzieć się, co w efekcie stało się z Johanem.

Po raz kolejny nie zawiodłam się na skandynawskich klimatach, a raczej znów pogłębiłam swoją pasję i zauroczenie tymi krajami. Polecam, zwłaszcza miłośnikom Skandynawii i kryminałów.