Kurier z Toledo recenzja

Gdy myślę o romansie historycznym, w szczególności fascynacji dojrzałego mężczyzny nad ciałem młodego chłopaka, od razu przypomina mi się film "Śmierć w Wenecji" - piękny wizualnie, lecz, niestety, dla mnie wymęczający powolnym tempem i dusznym klimatem. Obawiałam się, że i tu będzie podobnie, zwłaszcza, że sama w sobie powieść historyczna nie należy do moich ulubionych gatunków, jednakże "Kurier z Toledo" pozytywnie mnie zaskoczył.

Wojna domowa w Hiszpanii tuż przed wybuchem II wojny światowej jest tłem dla zakazanego społecznie romansu wysoko sytuowanego dyplomaty z poznanym w Hiszpanii młodzieńcem - butnym anarchistą. Wydarzenia polityczne, walki, intrygi i wielki obraz wojny przenika się z krótkimi, ulotnymi chwilami, gdy kochankowie zderzają się ze sobą i dają upust namiętności, skazanej z góry na klęskę. Tragizm tej patowej sytuacji jest wszechobecny i dojmujący. Od początku czytelnik nastawia się na to, iż ta historia nie należy do tych z "happy endem". I faktycznie, zakończenie chwyta za serce i dotkliwie je ściska. Nawet jeśli czytelnikowi trudno utożsamić się z bohaterami, to utożsamia się z ich emocjami. W końcu są one tak dobitnie i naturalistycznie oddane, że dla samej psychologii postaci warto zapoznać się z tą pozycją. Rozgrywają się tu dylematy tragiczne, a wybory, których postacie muszą dokonywać z bólem dogłębnie wzruszają.

Same w sobie opisy wydarzeń historycznych nieco mnie nużyły, jak wspomniałam, nie jest to mój gatunek, chętniej czytałam momenty zderzeń obyczajowych, aniżeli walk frontowych. Na szczęście w książce jest na tyle dobrze rozłożona proporcja pomiędzy tymi strefami, że zwolennicy każdej części powinni być usatysfakcjonowani. Ja w każdym razie przez większość czasu byłam zaciekawiona dalszymi losami głównego bohatera.

Nie jest to typowa dla mnie lektura, dość przypadkiem na nią trafiłam, ale nie żałuję spędzonego z nią czasu. Jest to godna polecenia pozycja dla każdego, nawet jeśli pozornie odbiega od ogólnych zainteresowań danego czytelnika.