Hunter recenzja

Są takie autorki romansów, których książki biorę w ciemno i jedną z nich jest właśnie L. J. Shen. Wszystko, co pojawia się na rynku pochłaniam w zawrotnym tempie i jeszcze mi się nie zdarzyło, żebym była rozczarowana. Nie zdziwi Was zatem fakt, że Hunter skradł moje serce tak samo jak każdy poprzedni bohater z książek Shen. Tą książką rozpoczynamy kolejną, gorącą serię - "Boston Belles", ale pojawiają się w niej także postacie z poprzednich powieści autorki, więc miłośnicy Voughna czy Knighta także znajdą coś dla siebie, bo tych panów na szczęście nie zabrakło.
Hunter Fitzpatrick to kobieciarz jakich mało. Naprawdę ciężko tego pana lubić, ale może dlatego tak dobrze mi się czytało, bo momentami miałam ochotę go kopnąć w jaja, żeby krew jakimś cudem popłynęła mu do mózgu, a wywoływanie takich skrajnych emocji względem bohaterów bardzo podnosi ocenę książki w mojej głowie. Gdy do Internetu wpada sekstaśma z naszym bohaterem w roli głównej, jego ojciec nie wytrzymuje i postanawia nałożyć na syna celibat. Przez pół roku ma zamieszkać z nie dającą sobie w kaszę dmuchać łuczniczką Sailor, aby ta przypilnowała go i powstrzymała od imprez, bo w innym wypadku straci spadek. Nie muszę chyba pisać, że obydwoje nie cieszą się z tego pomysłu?
Bohaterowie jak zwykle są bardzo wyraziści, cała fabuła jest może mało oryginalna, ale za to wykonanie na medal. W dodatku mamy co najmniej dwie pokaźne intrygi i autorka nie skupia się tylko na relacji głównych bohaterów, ale dokładnie pokazuje ich problemy rodzinne czy związane z pracą lub hobby. Niczego nie ma tu za dużo, ale jednocześnie każdy temat jest poruszony i zakończony w odpowiedni sposób, co po prostu uwielbiam w twórczości L. J. Shen.
O jej stylu, poczuciu humoru i umiejętności pisania gorących scen to nawet nie będę wspominać, bo każdy kto czytał choć jedną jej książkę ten wie jaki to jest ogień.
Na chwilę obecną nawet nie wiem czy mam się do czego przyczepić, bo po prostu wszystko mi się podobało. Po przeczytaniu każdej książki zadaję sobie dwa pytania i na podstawie odpowiedzi oceniam całość i takim oto sposobem:
1/ Czy wywołała we mnie emocje? O BOŻE! Momentami miałam ochotę rozerwać Huntera, a na następnej stronie go przytulić. Śmiałam się i płakałam na zmianę, więc odpowiedź brzmi: TAK!
2/ Czy poleciłabym ją największemu krytyków literackiemu (czytaj: mojej siostrze)? Of course! (Psyt, już ją czyta i się jara jak ja).
Reasumując, brać w ciemno i się nie zastanawiać.