Labirynt odbić recenzja

Powstały w 1996 roku Labirynt odbić liczy 335 stron i jest podzielony na pięć części. Jego fabuła opiera się na historii Leonida/Strzelca petersburskiego hakera, który zarabia na życie wykradając tajne dane z komputerów prywatnych firm. Świat opisywany przez autora daleko różni się od nam współczesnego. Na skutek nieoczekiwanych splotów wydarzeń naukowcom udaje się stworzyć wirtualny świat, w którym ludzie mogą zarówno bawić się jak i umierać, toczyć wirtualne wojny i pojedynki z bohaterami wszelkich gier, nawiązywać nowe znajomości i uprawiać bezpieczny seks pod warunkiem, że mają dostęp do Internetu. Leonid po kolejnej kradzieży otrzymuje wyjątkowe zlecenie, na pozór proste, w rzeczywistości zaś mogące zniszczyć całą wirtualność i ludzi w niej żyjących. 
W mojej ocenie niewątpliwym atutem książki jest jej fabuła, prowadzona w dobrym tempie, nie brakuje w niej zwrotów akcji oraz anegdot ukazujących życie i kulturę Rosjan. Osobiście uważam, że najsilniejszą jej stroną jest interesujący i dość zwariowany świat wirtualnej rzeczywistości, w który dosłownie wszystko jest możliwe. Szczególnie przypadł mi do gustu opis postaci, jakie użytkownicy sieci tworzyli celem wyróżnienia się w nim. Jednak jak każda książka i ta nie jest wolna od mankamentów. Dla mnie niedopracowanym jest motyw Nieudacznika i wyjaśnienie tego jak znalazł się w sieci. Za to zakończenie jest oryginalne i napawa optymizmem. 
W trakcie czytania książki wielokrotnie spotykałem się z motywami, bądź sytuacjami, które mogłem wcześniej widzieć na ekranie kin czy w TV. Wątek wirtualnego świata został dotychczas poruszony chociażby w takich produkcjach jak Player One czy Matrix. Moim zdaniem scenarzyści i reżyserzy tworząc te produkcje w mniejszym lub większym stopniu czerpali wzorce z Labiryntu odbić. Jednak najlepiej będzie, jeśli sami się przekonacie czy tak w rzeczywistości jest.