Recenzja książki Las na granicy światów

"Jesteś właśnie tą dziewczyną, której szukałem". Ale czy ta dziewczyna chciała zostać odnaleziona? Otóż marzyła o tym całe życie, lecz kiedy jej pragnienia się spełniły musiała zadać sobie pytanie, czy tak to sobie wyobrażała?

Hazel i jej brat Ben wychowali się w miejscu, w którym świat rzeczywisty przeplata się ze światem elfów, magicznym i pięknym, ale zarazem niezwykle niebezpiecznym. Odkąd sięgają pamięcią codziennie odwiedzali leżącego w szklanej trumnie, rogatego chłopca. Zastanawiali się przy tym, co by było gdyby wreszcie się obudził. Rodzeństwo miało beztroskie dzieciństwo, całe dnie spędzali w lesie przeżywając liczne przygody, zajadając się tym co znaleźli. Odważna z nich była para, byli w końcu walecznymi rycerzami śpiącego księcia. Ben miał przy tym niezwykły talent muzyczny, dlatego Hazel, gdy była jeszcze dzieckiem, zdecydowała się na ogromne poświęcenie żeby móc pomóc mu w rozwoju.

Pewnego dnia w miasteczku, w którym mieszkają zaczynają dziać się rzeczy na tyle niezwykłe, że niepokoją nawet jego mieszkańców. Największe zamieszanie wywołuje jeden szczegół, pusta trumna. Bohaterowie od razu wiedzą co się stało: rogaty chłopiec się obudził, a to nie wróży niczego dobrego. Muszą stawić czoła zagrożeniu, które płynie z magicznego świata. Na szczęście mają siebie oraz nieoczekiwanego sojusznika, pytanie tylko czy to wystarczy.

"Las na granicy światów" to kolejna już książka Holly Black, która zabiera czytelnika do wspaniale stworzonego przez nią świata elfów. Tym razem autorka fenomenalnie połączyła dwie rzeczywistości, znalazła równowagę między nimi. Tego właśnie brakowało mi w jej debiutanckiej powieści. Chyba śmiało mogę powiedzieć, że mamy do czynienia z absolutną mistrzynią w pisaniu o tajemniczych, zapierających dech w piersiach, niebezpiecznych i okrutnych, ale przede wszystkim magicznych elfach oraz ich baśniowej krainie.

Do czytania podchodziłam z lekką rezerwą, ale jestem zachwycona tym co udało się autorce osiągnąć, jak na dłoni widać jej rozwój, co niezwykle cieszy. Jej styl jest przejrzysty, strona za stroną płyną. Zaczynasz czytać, a zanim się obejrzysz, już kończysz. Sama historia jest wciągająca, sprawia, że nie można się od niej oderwać. W bohaterach natomiast można się zakochać, ich postacie są dopieszczone, ale nie ma się wrażenia, że jest tego zbyt dużo. Chyba znów mogę tutaj wspomnieć o tym, że całość jest zrównoważona. To bardzo dobra pozycja, nic dodać, nic ująć. Pozostaje tylko czytać!