Słońce też wschodzi recenzja

To powieść o powojennym życiu amerykanów w średnim wieku przebywający h w Paryżu, o pokoleniu straconych przez wspomnienia wojny. Grupa przyjaciół razem z Jack’em Barnsem korzysta z uroków paryskich ulic witając wiele kawiarni i zamieniając codzienność w czysty hedonizm. Poznajemy tam Lady Ashley, której pierwowzorem była napotkana przez Ernesta Hemingwaya Lady Duff Twysden w barze „Dingo” w 1925 roku. Ta urocza kobieta, która swym wyglądem wywoływała wiele spojrzeń, za jej sprawą moda amerykańska uległa nagłej zmianie, prowadzi osobisty wymiar dekadenckiego życia przez tzw. Hulaszcze życie. Breet na pozór silna i lubiąca męskie towarzystwo, w intymnych rozmowach z Jack’em okazywała prawdziwe „ja”. Jednym z doborowej paczki był Robert Cohn, niespełniony pisarz i zakompleksiony bokser, który w Pampelunie zaskoczył wszystkich. Pochodzący z bogatej rodziny żydowskiej po opuszczeniu „bańki napiętnowania” rozpoczyna szalone życie.

Bill, którego poznajemy z korespondencji to bliski przyjaciel Jake i kompan podróży. Ostatnim z pomieszanej grupy jest Michael „Mike” narzeczony Brett, który ma znaczne problemy finansowe co możemy uznać za jedną z cech charakterystycznych „straconego pokolenia”.

Główna akcja rozpoczyna się w Paryżu ale wcześniej dostajemy dawkę informacji o reporterze piszącym depeszę oraz prowincjonalnej przeszłości Cohn ‘a z toksycznym ojcem. Duet Jake i Cohn przenoszą się do Paryża lat 20tych, gdzie życie obfituje w liczne dancingi.

Kawiarniano-bufetowy flirt, wiele rozmów tworzy dekadencki klimat powojennego pokolenia, korzystającego z wielu uciech. Zniszczeni przez realia wojny nie mają już miejsca, osiadłego trybu, objawiający się chaos w fabule być może obrazuje psychikę bohaterów, którzy chcą zagłuszyć samych siebie, dobijające się wspomnienia. Wyjazd do Pampeluny na ryby Jake i Billa rodzi późniejsze nieporozumienia w grupie znajomych, które uwidaczniają się po rozterkach miłosnych Ashley. Postawa femme fatalle Lady Brett znajdzie swoje konkluzje w zakończeniu powieści Ernesta Hemingwaya.