Lekarka więzienna. Kiedy przemoc, narkotyki i samobójstwa to twoja codzienność recenzja

Książki o tematyce medycznej pisane są w różnym tonie. Niektórzy autorzy stawiają na humor, inni skupiają się głównie na swoich osiągnięciach i życiu prywatnym albo na przedstawieniu niezwykłych przypadków ze swojej pracy. Dr Amanda Brown wyłamuje się z tych schematów i w swojej książce stawia na… człowieka. Chociaż pisze o swoich doświadczeniach zawodowych i przywołuje historie ze swojej praktyki to zdecydowanie w centrum jej zainteresowania jest pacjent jako osoba, a nie przypadek medyczny. Lekarka po 20 latach pracy jako lekarz rodzinny w przychodni, którą stworzyła, składa rezygnację z powodu zmian dotyczących zasad opieki nad pacjentem. Przyznacie, że trzeba się wykazać niezłą siła charakteru, żeby z powodu ideałów porzucić taką posadę. A tej siły potrzeba chyba jeszcze więcej, żeby w wieku 49 lat przyjąć ofertę pracy w zakładzie karnym dla młodocianych. Szacunek, pani doktor! System więziennictwa okazał się idealnym miejscem dla lekarki, bo potem pracowała jeszcze 7 lat w więzieniu dla mężczyzn, a do teraz w więzieniu dla kobiet. O każdym pacjencie pisze z wielkim szacunkiem i empatią. W każdym widzi człowieka, często z trudną przeszłością, a nie tylko czyn, który popełnił. W swoją pracę angażuje się w 100%. Aż dziwne, że przy tak wielkim zaangażowaniu i tak wielu godzinach spędzanych w pracy nie dopadło jej żadne większe wypalenie zawodowe. A przynajmniej nic na ten nie pisze. Żałuję tylko, że o jej ostatnim miejscu pracy nie było napisane więcej, bo czuć, że najlepiej się tam odnalazła, a i historie osadzonych kobiet najbardziej mnie zaciekawiły i poruszyły. Jeżeli interesuje Was taka tematyka to myślę, że docenicie osobowość dr Brown i historie o jej więziennych pacjentach. Myślę, że pani doktor jest nie tylko świetnym specjalistą w swoich fachu, ale wykazuje też niezwykłe zdolności terapeutyczne. Z pewnością holistycznie podchodzi do pacjentów.
Życzę sobie i Wam, żebyśmy spotykali na swojej drodze chociaż w połowie tak zaangażowanych i empatycznych lekarzy! Oczywiście nie w więzieniu :D