Recenzja książki List do dziadka

„𝓛𝓲𝓼𝓽 𝓭𝓸 𝓭𝔃𝓲𝓪𝓭𝓴𝓪”

„List do dziadka” to historia Anety dziewczyny, której życie wyglądało jak ciągły bieg po torze z przeszkodami. Strach, ból, wstyd nie odstępowały jej na krok. Zanim zdecydujecie się sięgnąć po tę z pozoru niepozorną książkę przygotujcie się na olbrzymią dawkę emocji. Ta historia wyryje tunel do waszego serca i zostanie tam na długo.

Jedyną dobrą rzeczą w życiu Anety był niewątpliwie dziadek. Dziadek, który rozumiał ją jak nikt inny. To on nauczył ją wszystkiego co mogła i co niejednokrotnie wykorzystywała by poradzić sobie z problemami. Był jej nauczycielem i przyjacielem. Osobą której stratę przeżywała boleśnie. Po jego śmierci straciła nie tylko przyjaciela ale i miejsce w którym czuła się bezpiecznie. Miejsce do którego uciekała ilekroć w domu znowu działo się źle...

Aneta wraz z bratem, matką i ojczymem mieszkała w jednym z poznańskich blokowisk. Jej życie różniło się jednak znacznie od życia przeciętnej nastolatki. To co działo się za drzwiami ich mieszkania już na zawsze pozostawiło blizny zarówno na ciele dziewczyny jak i w jej głowie. Ojczym znęcał się fizycznie i psychicznie nad całą jej rodziną a matka biernie się temu przyglądała. Kiedyś brat obiecał jej że jak podrośnie i potrenuje to zrobi z ojczymem porządek. Niestety życie w takich warunkach nie uchroniło chłopaka przed staniem się takim samym jak ich oprawca. Aneta doświadczyła wiele krzywdy również ze strony brata. Dziewczyna nie mogła znieść takiego życia, kilka razy próbowała je sobie odebrać. Jednak jakaś nieokreślona siła uparcie chciała by żyła. Może tą siłą był dziadek, który opuścił ją fizycznie ale duszą ciągle przy niej był?

Życie Anety nabiera odrobinę cieplejszych barw za sprawą koleżanki, która pomogła jej znaleźć pracę. Niedługo potem poznaje mężczyznę z którym zaczyna się regularnie spotykać. Czy los Anety w końcu się odmieni?

Czytając „List do dziadka” czułam jakbym zaglądała do czyjegoś pamiętnika. Gdzieś z tyłu głowy cały czas siedziała myśl że jest to prawdziwa historia. Ta świadomość potęgowała emocje jakie odczuwałam podczas lektury. To przerażające, że gdzieś na świecie nawet w tej chwili jest dziecko, które przeżywa piekło podobne do tego jakiego doświadczyła nasza bohaterka. I jest w tym samo...bo ludzie najczęściej udają, że nic nie widzą i nic nie słyszą. Odwracają głowy a tymczasem komuś dzieje się niewyobrażalna krzywda. Dlaczego tak się dzieje? Dlaczego nie reagujemy? Czy wszechobecna znieczulica zawładnęła i naszymi sercami?

Aneta to fajterka. Jej życie to jeden wielki ring na którym musi nieustannie walczyć by przetrwać. Autorka oddała w nasze ręce historię niezwykle poruszającą. Historię prawdziwą. Jestem pełna podziwu dla bohaterki tej książki, że mimo tego całego koszmaru przez jakie przeszła i pomimo wielu chwil załamania potrafiła wyjść na prostą.
Polecam książkę z całego serca a Autorce dziękuję za zaufanie i możliwość poznania tej historii.