Londyn po mojemu. Spacerem po mieście i historii recenzja

Maciej Woroch ma tak charakterystyczny głos oraz sposób przekazywania treści, że czytając jego książkę „Londyn po mojemu. Spacerem po mieście i historii” trochę czułam, jakbym słuchała audiobooka. W tle wciąż słyszałam jego głos 😊.

Jednak czytanie a słuchanie to nie to samo. Czytając tak gęstą, usianą wieloma szczegółami i szczególikami (również topograficznymi) treść, musiałam robić sporo przystanków. Za dużo tego było. Książce na pewno dobrze zrobiłaby jednak pewna selekcja. Także anegdot. Momentami książka brzmiała jak spisana z nagrania, bez redakcji, która ułatwiłby odbiór treści.

Nie chciałabym jednak, by powstało wrażenie, że tylko krytykuję tę jakże ciekawą książkę.

Autor prowadzi nas przez swój Londyn i jest to na pewno pełna pasji wycieczka. Dużo praktycznych informacji i wiele ciekawostek. Poznajemy Londyńczyków także od strony ich śmiesznostek, jak również obowiązujących dziwacznych przepisów czy zwyczajów. Ta praktyczna wiedza na pewno może pomóc, gdy już odwiedzimy to fantastyczne miasto.

Jak zwykle w moim przypadku dłużej zatrzymałam się przy rozdziale o brytyjskich zwyczajach kulinarnych. Niby wszystko znane – afternoon tea, dubonnet z ginem (urocza Królowa Matka), koszmarnie obfite brytyjskie śniadania, czy fish & chips – jednak Maciejowi Worochowi i na ten temat udaje się rzucić nowe światło. Najbardziej mnie śmieszyło, gdy Autor chwalił walory jedzenia, które jak sam pisze- wcale ich nie posiada 😊. Faktem jest, że będąc w Londynie, czułam się w obowiązku spróbować tych wszystkich specjałów. I rzeczywiście – smakowało.

W dobrej książce o ciekawym miejscu niezwykle ważne są zdjęcia. I tutaj nie ma rozczarowania. Jest ich dużo i w większości nieopatrzone. Dobre podbijają omawiany akurat wątek.

Jeszcze raz podkreślę praktyczność tej pozycji. Naprawdę można traktować ją też jak przewodnik, gdyż Maciej Woroch przy okazji prawie każdego tematu umieszcza takie informacje, które pomogą turyście w tym mieście. Choć nie wiem, czy bym brała ją w podróż. Jest jednak dosyć ciężka.

Bardzo dziękuję pani Bognie Piechockiej z PRart Media i Wydawnictwu Luna za egzemplarz recenzencki.