Łowca cieni recenzja

Zwłoki młodych kobiet z rozciągniętymi ramionami i dłońmi przybitymi do podłogi. Z ust wystają sprzęty gospodarstwa domowego. Ukrzyżowane ciała na podłogowych deskach. Przerażające.

Morderstwa na przestrzeni siedemdziesięciu pięciu lat. Powtarzają się. Giną samotne matki na oczach swoich dzieci. W śledztwo zaangażowane są policjantki, które nie poddają się i próbują znaleźć sprawcę tych mordów.

Przeznaczenie wymierzone z rąk nieznanego człowieka. I tak od lat wszystko zaczyna się od nowa. Pościg za złem, które pozostaje tajemnicą. Długi cień przeszłości sięga dalej niż samo zdarzenie. Pomimo upływu lat rana się nie goi, a zło rozsiewa się w czasie.

Historia powtarza się i zatacza koła. Przedstawiona z perspektywy czterech kobiet pracujących w policji, w różnym okresie czasu. Doświadczają na codzień dyskryminacji, poniżania i molestowania. Walczą z różnym skutkiem o swoje miejsce. Przerażające jest to, że mimo upływu tylu lat niewiele się zmieniło.

"Łowca cieni" wciąga od pierwszych stron. Realna powieść, nie tylko ze względu na portrety kobiet, ale również na śledztwa, które przez lata pozostają w martwym punkcie. Wszystkie wątki świetnie połączone. Autorka ukazała kształtowanie się pozycji zawodowej kobiet, z jakimi trudnościami musiały się borykać i jak były traktowane przez swoich przełożonych.

A gdy dotrzemy do końca wtedy wszystko stanie się jasne. Nie ma już żadnych sekretów tylko okrutna prawda.
Do czego może doprowadzić nienawiść?

Nie od dziś wiadomo, że wszystkie traumy wynoszone są z dzieciństwa. Później trzeba żyć z piętnem i albo się z tym uporać, albo trzeba dać upust emocjom.

Ciekawa kryminalna zagadka. Mroczna, intrygująca. O kobietach w społeczeństwie na przestrzeni lat.

I jak to powiedziała Kasia Nosowska: "Kobieta jest organizmem ultradoskonałym. Potrafi się regenerować po ekstremalnie ciężkich doświadczeniach. Przetrwa wszystko".

Skandynawski kryminał, który jest po prostu fantastyczny. "Łowca cieni" to thriller/ kryminał pełen mroku, nieoczekiwanych zwrotów akcji i ludzkich uwikłań, uwarunkowań i złożoności wynikających z charakterów i powszechnej obyczajowości. Zabieg, który zastosowała autorka, przedstawiając historię poszatkowaną w kilku etapach czasowych, nie ułatwia sprawy czytelnikowi. Owszem pozwala zrozumieć pewne sprawy.... by z znów je zagmatwać i odkrywać je na nowo.