Syn mafii recenzja

Salvatore Costello, dziedzic najbardziej wpływowej rodziny mafijnej, wraca do Nowego Jorku, aby przejąć stołek po nieżyjącym ojcu. Poniekąd, ponieważ jest jeszcze coś, czego pragnie równie mocno - Audrey Davis, kobieta strzegąca tajemnicy, która połączy nowojorską Cosa Nostrę z sycylijską mafią. Kiedy Sal pojawia się w klubie swojego kuzyna, aktualnie pełniącego funkcję bossa rodziny Costello, spotyka tam Audrey. Kobieta ma słabość do Salvatorego, ponieważ osiem lat wcześniej, kiedy dopiero wkraczali w dorosłość, darzyła go wielkim uczuciem. Niestety ich drogi niespodziewanie się rozeszły. Życie Audrey u boku Lorenza nie należy do łatwych. Socjopatyczny capo traktuje kobietę jak swoją własność, chociaż ta nie należy do niego, nie stroni też od przemocy. Nie ma pojęcia, że wkrótce przyjdzie mu za to zapłacić.
.
Przychodzę do was z recenzją pierwszej książki, którą przeczytałam w tym roku. Jest nią „Syn Mafii” Samanty Louis. Z wątkiem mafijnym spotykałam się już nie raz w ubiegłym roku i podchodziłam do niego ostrożnie. Bo nie oszukujmy się ale co druga książka na rynku wydawniczym, jest z tym o to wątkiem. Zacznijmy od tego, że z autorką mam styczność pierwszy raz. Lubię poznawać nowe style, a ten w szczególności przypadł mi do gustu. Tutaj kochani, dostałam istną tykającą bombę, której jeszcze do końca nie rozbroiłam, ponieważ oczekuję drugiego tomu. Byłam w szoku co tu się w ogóle działo, pomimo tego, że pozycja nie jest gruba, to i tak te wszystkie emocje, która powinna zawierać taka książka, były na wysokim poziomie. Tajemnica Audrey i Salvatora dodawała tylko pikanterii w tym wszystkim. W ogóle ich relacja była niby dość dziwna, lecz tak porywająca, że człowiek miał sieczkę w głowie. Podziwiam autorkę za tak dogłębny research na temat mafii, jak działa, jakie panują w niej zasady, co można i czego nie można, takich książek potrzebuje rynek. Najbardziej mi się podobało jak było opisane, kto jest kim w hierarchii, niczym rodem z ojca chrzestnego. Wielkie wyrazy uznania. Nie ukrywam, że dochodząc do końca o mało nie dostałam palpitacji serca i potrzebowałam się napić, by wszystko przetrawić. Czuję niedosyt i chcę już wiedzieć co będzie dalej. Autorka stworzyła coś czego na pewno nie zapomnę. Historia ma charakter, nie jest to przesłodzony romans mafijny, tylko brutalna rzeczywistość. Fabuła z kolei nie jest taka, że można ją przewidzieć. Tonęłam w domysłach co będzie dalej i nadal tak tkwię. 😂 Także z niecierpliwością czekam na drugi tom, a wam polecam sięgnąć po tą petardę, bo naprawdę warto.