Ślady dusz. Tom 1 recenzja

"Ślady dusz" to książka, która porwie czytelnika, przeżuje i wypluje, ale to on będzie musiał zdecydować sam, czy było to doświadczenie przyjemne, czy raczej wywołujące dreszcze. Sama stanęłam przed tym dylematem, czytając debiut Pauli Uzarek. Jeśli chodzi o mój wybór, muszę przyznać, że moje odczucia były mieszane. Od samego początku nie do końca wiedziałam czego się spodziewać.

Jeśli Paula jest tak samo pozytywna jak poczucie humoru w tej powieści, to mogę powiedzieć, że już ją lubię. Nawet nie wiecie, jak ogromne było moje zdziwienie, kiedy czytałam tę książkę, w trakcie jazdy pociągiem i czasami, choć z różnym skutkiem, powstrzymywałam się od tego, żeby nie uśmiechać się do czytnika. Sposób, w jaki bohaterowie ze sobą rozmawiali, to jak bardzo główny bohater nie rozumiał, co się wokół niego dzieje. To wszystko składało się w jedną całość, która miała tak pozytywne brzmienie, że czasami zastanawiałam się, czy to dobrze, że odbieram "Ślady dusz" w taki sposób.

Ta historia, to zupełnie nowe spojrzenie na fantastykę i magię samą w sobie. Można powiedzieć nawet, że nie jest to magia, której teoretycznie nie znamy. W naszym świecie, jak się bardzo poszuka, również można znaleźć wróżki, które przepowiadają przyszłość, a w wielu wierzeniach dusze zmarłych wciąż wędrują po świecie, nie mogąc zaznać spokoju.

To właśnie było coś wyjątkowego, że aż mnie to uderzyło. Paula Uzarek w swojej książce udowodniła, że można zrobić naprawdę COŚ, z czegoś, co wydawało się do tego stopnia oklepane i oczywiste. Fani fantastyki z pewnością znajdą w tym tytule coś dla siebie.

Jestem niezmiernie ciekawa kolejnych książek autorki i bardzo dziękuję za możliwość poznania bohaterów "Śladów dusz".

Muszę również przyznać, że mimo że książkę czytałam z ogromną lekkością i satysfakcją, jeśli chodzi o ilość dialogów w stosunku do opisów, czasami dało się odczuć, że jest to pierwsza książka autorki. Myślę jednak, że jest to dobry początek kariery pisarskiej i z nieskrywaną ciekawością czekam na jej kolejne owoce.