Recenzja książki Małe wielkie rzeczy

Ruth jest afroamerykanką, wzorową położną z ponad 20-letnim stażem, wdową wychowującą nastoletniego syna. Całe życie poświęciła niesieniu pomocy kobietą w tak ważnym momencie ich życia jakim jest poród i opiece nad ich nowonarodzonymi dziećmi. Praca jest jej spełnieniem i powołaniem. Niestety pewnego dnia na oddziale umiera noworodek. Ojciec dziecka kierowany uprzedzeniami oskarża Ruth o zamordowanie syna. Rozpoczyna się długi proces. Jak się zakończy? Czy Ruth rzeczywiście jest winna śmierci dziecka?

Długo zastanawiałam się jak ubrać w słowa to, co chciała przekazać nam Jodi Picoult i doszłam do wniosku, że lepiej niż ona tego nie zrobię. Rasizm, to bardzo poważny i trudny temat. Szczerze mówiąc mimo wielu pozytywnych opinii na temat tej książki, podchodziłam do niej z dystansem. Nie wiedziałam czy się w niej odnajdę. Nic bardziej mylnego! Autorka z niesamowitą lekkością opisuje historię Ruth Jefferson. Przeprowadza nas przez rozprawę sądową, obnażając wszystkie oblicza uprzedzeń. Każda z postaci jest ciekawie wykreowana. Różnią się osobowością i poglądami, ale w każdym z nich pod wpływem historii Ruth zachodzi zmiana. Opowieść pochłonęła mnie w całości i nawet nie zauważyłam kiedy dobrnęłam do końca. Zakończenie było dla mnie totalnym zaskoczeniem. Nigdy bym się takiego nie spodziewała. Cała historia jest perfekcyjnie dopracowana. Jodi Picoult zmusza swoich czytelników do zastanowienia się nad swoimi poglądami. Stawia pytania na które każdy z nas musi sobie szczerze odpowiedzieć. To ważna książka i cieszę się, że ją przeczytałam.